Choice or Destiny Mooiji

With My Love

Farkındalık - Awareness

FARKINDALIK

Danışan: Daha farkında olmam mı gerekiyor?

Bu soru ilginç bir soru. Niçin gerekir fiili ile bitiyor? Kimin için gerekiyor? Niçin kendini daha farkında olmak için zorluyorsun?
Hayatında gerekli olduğunu düşündüğün şeylere bir bak..Neden gerekli? Kim sana söyledi yapılması gerektiğini? Kim öğretti?
Olmazsa ne olur? Neden korkuyorsun?
Hayatı sorumluluklar ve yerine getirilen ödevler olarak görmeni kim sağladı?
Farkındalık hazır olmakla ilgili bir kavram..Daha derine inmekle ilgili.
Bir önceki konuyu okuduğunda, okumadan önce ve sonra arasındaki tek fark sadece ‘canım çikolata istedi, biraz yiyeyim’ ise, hazır değilsindir. Filtrelerin satır aralarını görmeni engeller, hatta kelimeleri, cümleleri bile es geçer. Gözlerin satırları tarar, ama oradan içeri girmelerine, sana dokunmalarına izin vermezsin.

Hazır olduğunda ise, aynı satırları okuyup bir anda bütün hayatını anlarsın, film şeridi gibi herşey gözünün önünden geçer ve anlarsın.
Bu bir matematik formülünü kavramakla aynı değildir.
Bir anda durursun, seni senden öte birşey ele geçirir. Engin bir sessizlik gibi, kulaklarında bir uğultu gibi.. Bir sonraki satıra devam edeyim dersin, edemezsin. Tüm benliğin, ‘sen’ tanımına giren herşeyin de duyması anlaması, özümsemesi, hazmetmesi için sonsuzluk gibi gelen bir an, beklersin. Aslında bekletilirsin..Her zaman fısır fısır konuşan zihnin durur, o bile durur..Bekler..
O sonsuzluk anı geçtiğinde artık başka birisindir.
Aynı gibi gözükürsün, ama birşey değişmiştir. Tarif bile edemezsin.
Ama farklı davranmaya başlarsın, belki bir çatırdama, ufak bir çatlak yaratmıştır okuduğun. Ama çorap söküğü gibi ilerler an be an içeride bir yerde..
Bazen unutursun. Ya da unuttuğunu zannedersin.. Biri sana ne okuduğunu sorar , anlatamazsın bile..Aynı şekilde yaşamaya devam edersin..
Çorap söküğü  yeterince ilerlediğinde, sana başka bir sonsuzluk anı daha doğurur o yaşadığın. Yine bir kitap olabilir, bir seans olabilir, bir sanat eseri olabilir, doğa olabilir..Seni ilahi olana bağlayan herhangi birşey..Senin, senden öte olan tarafın seni başka bir ana taşır. Birden yine engin bir sessizliği hissedersin, ve o frekansa geldiğinde çok berrak ve net hatırlayabilirsin daha önce unuttuğun satırları..
Bu seyahat etmeye benzer. Yıllar once New York’a gitmişsindir. Birçok güzel yer keşfetmişsindir, ama sana sorarlar hatırlayamazsın birçok ayrıntıyı.. Seyahat bir hafta sürmüştür, bir çok yer gezmişsindir. Ama en fazla 2 saat anlatırsın, biter.
Oraya tekrar gittiğinde, gördükçe, gezdikçe hatırlarsın birçok şeyi..

Gerçek bir usta ile çalışma fırsatı bulacak kadar şanslıysan eğer, çok daha büyük sıçrarsın. Sana doğru zamanda doğru kelimeyi, cümleyi söyler. Bir kaç kelime ve ‘sen ‘ olan herşey sarsılır o kelimelerle. Bütün hücrelerini dönüştürür o cümle..Yeni bir ‘sen’e, yeni bir frekansa seni bir anda taşır. Eskiyi geride bırakırken, bedenin de arınır. Ağlarsın, tuvalete gidersin, terlersen ve hatta bazen de kusarsın..Beden artık oraya uymayan ne kadar toksin varsa atar. Bir mucizedir bedenin..

Sevgilerimle

*
Awareness

Question: Do I need to be more aware?

This is an interesting question. Why does it say Do I need to be? For whom you need to be? Why are you pushing yourself to be more aware?
Look at the things in your life you think you need to do.. Why do you need to do them? Who told you that they need to be done? Who taught you this?
What will happen if not? What are you afraid of?
Who made you see the world in a way there are only responsibilities and tasks to be done?
Awareness is about being ready.About going deeper.

If the only difference between before reading a topic and after reading a topic is ' I want to eat some chocolate'. You are not ready. Your filters stop you from seeing what is in between the lines or even you won't notice some words, some sentences. Your eyes will go through the lines, but you will not allow them to enter or to touch you inside.

If you are ready, you will read the same lines and maybe start to understand your whole life, like watching a movie you will see your whole life passing in an instant moment and understand.
This is not the same thing as understanding a math formula.

You pause suddenly, something beyond you takes over. Like a deep sense of silence, a void, like a wuthering in your ears. You maybe would like to continue reading, but you can't. You wait, a moment that  feels like eternity in order for your whole being, everything that falls under the definition of 'you' to get it, to digest it, the immerse in it, to understand it..Actually it is something beyond you that makes you pause, not you. Your  mind, which normally chatters all the time will even stop and allow..

And when that moment of eternity finishes, you will not be the same the person again. You will look as if you are the same, but something will be different. You will even not be able to describe.
But you will start to act differently, maybe what you have read caused a small crack. But it will like a ladder in your sock move inside continuously..
Sometimes you forget about it, or you might think that you forgot. Someone will ask you about it, you will not be able to recall it. You will continue to live in the same way.
But when the ladder has moved to a certain part inside of you, it will create another moment of eternity.
It could again be a book, a session, a piece of art, nature..Whatever will help you connect to the divine.
The part of you,which is 'beyond' will carry you to a new moment. Suddenly you will feel the vast void again. In this frequency you will clearly remember, the lines you thought you forgot..
It is like traveling. Let's say you went to New York years ago. You discovered lots of beautiful places, but later you will not remember every detail. The journey duration was a week, you saw lots of places.
But it will take you only 2 hours to tell about it..
When you go there again, you will remember a lot more.

If you have the luck to work with a real master, you will jump further. The right word will be said at the right time to you. A few words and everything you thought was 'you' will be shaken. all of your cells will transform with them. You will be lead to a new frequency a new 'you' in an instant. While your body is leaving the old, is cleansing you could cry, sweat, have a need to go to the bathroom and sometimes even you vomit. The body will get rid of all the toxins, which don't belong to the new 'you'.
Your body is a miracle..


With My Love

John Of God

                                              Ne yazık ki Türkçesi yok. Ama bu adam neştersiz, narkozsuz ameliyatlar yapıyormuş. İyileşmesi mümkün değil denen hastalıkları iyileştiriyormuş. Örneğin Aids'ten iyileşen varmış..İlginç değil mi?

Sevgiler

*

With My Love

İyi Çocuk- Nice Guy

Yakınınızda 'iyi çocuk' dediğimiz türden biri var mı? Yumuşak başlı gibi gözüken, sizi çok dikkatli dinleyen, söylediğinizin ardında söylemediğinizi de duyup tam da sizin istediğiniz gibi davranan. Sizin istediğinizi sandığı şekilde davranan biri.. İlk başta çok hoş gelir böyle biri, rahatlıkla açılırsınız, belki de hiç paylaşmadıklarınızı onunla paylaşırsınız. Hiç anlaşılmadığınız kadar anlaşıldığınızı hissedersiniz. Ama zaman geçtikçe bir tuhaflık olur. Karşınızdaki kişi bir var olur, bir yok olur, anlamazsınız. Sözleri ile davranışları arasında tutarsızlıklar olur. Sanki ona bir türlü ulaşamazsınız, birz direkt sorular sormaya başladığınızda yine sizin istediğiniz gibi cevap verir, kriz geçinceye kadar sizi hoş tutar. Net bir hayır veya eveti yoktur. Sanki hep güzel bir hayale bakar gibi hissedersiniz, ama  o hayali bir türlü gerçekleştiremezsiniz. Oysa ne kadar mükemmel olabilirdi dersiniz..Hatta, siz böyle düşünürken bir bakmışsınız bir gün yumuşaklıkla çekip gitmiş bile kişi.. Ve siz gittiğini bile anlamamış olabilirsiniz...Hiç bir zaman mükemmel olamazdı aslında !.
Siz o kişiyi muhtemelen hiç tanımıyorsunuz. O kişi, ancak kabul göreceğini öğrendiği davranış ve sözleri ile olabildiğince yakın size, büyük bir imajın arkasına saklanıyor. Siz o imajı seviyorsunuz. O kişiyi mi? Hiç tanımadınız ki.. O fırsat size hiç verilmedi ki..İlişki tamamen o kişinin kontrolü altında devam etti. Onun istediği mesafede, başlangıç ve bitiş onun kontrolünde..Siz tüm çıplaklığınız ile orada iken, o sadece sizi seyretti. O ilişkide siz vardınız, o yoktu..
Ben böyle bir kişiye bir gün net bir hayır cevabı verdim, bana çok sert olduğumu söyledi. Düşündüm, sert değildim. Bağırmadım, karşımdaki kişiye yönelik olumsuz bir tutum içinde olmadım, sadece net bir şekilde kendimi ifade ettim. O ise bana hiç net cevaplar vermedi, beni gereksiz yere umut dolu bir oyalanma alanında tuttu. Ben ona güvenememeye başladım. Anladım ki, gerçekten içinden geçeni söyleyemeyecek hiçbir zaman. Evetleri evet mi gerçekten bilemeyeceğim. hayır demesini bilmeyen, aslında evet demesini de bilmiyor bence. Bir gün gerçekten kim olduğunu gösterecek mi bana bilmiyorum? Ama göstermediği sürece onu sevme şansım olmayacak gerçekten. Zira karşımda kim var bilemeyeceğim. Tanımadığım birini nasıl sevebilirim..

Sevgilerimle
*
Do you have someone we call 'nice guy' around you? He/She will look like soft mannered, will listen carefully to you, will focus also what is beyond what you have said and act exactly as you wish. Or act the way, he/ she thinks that you want. In the beginning you like this person very much you open up easily, maybe you start to share you haven't shared with anyone else before. You feel understood, like you never have been before. But in time, you feel there is something weird about the situation. The person one moment is there, the next moment he/she is gone. There is no integrity between his words and his acts. It feels like you can never really reach the person. If you start to ask some direct questions, the answers will be again exactly the way you want them to be. He/she will treat you extremely well until the crisis has cooled down. There will be no clear yes, or a clear no. It will feel like always looking at a perfect dream, but never ever will you be able to realize the dream. You keep on thinking how perfect it would have been..While you were thinking or dreaming like that, it is possible that he/she is gone one day with a very soft manner. It is even possible that you didn't notice that the person is already gone. Actually it could never have been perfect!.

Probably you don't know the person at all. That person is only close to you with a behaviour, which is acceptable, according to his/her upbringing. The person is hiding behind a big image. You like the image. Do you like that person? How could you ? You have never had the opportunity to really know the person...The relationship is totally under the control of the 'nice guy'. In his/ her preferred distance, the beginning and ending under his /her control. You were there totally 'naked', that person only watched you. You were in that relationship, but he or she was not..

Once I gave this kind of a person a clear 'no'. That person told me that I was very tough. I thought
about it, but I was not tough. I didn't raise my voice or was in any way in a negative attitude about the person in front of me. I just expressed myself clearly. Whereas I never got clear answers from him, I was kept in a place of hope needlessly. I lost my trust in him. I understood, that he never will say what is really inside him. I will never know, whether his yes is a real yes. Actually if you are not able to have a clear no, it means you don't have a clear yes either. I don't know, whether he will show his real face to me someday..But as long as he doesn't show me, I will have no chance to really love him. Because I will not know who is there. How can you love, someone you don't know..

With My Love

Tümör 3 Dakikada Yok Oluyor - The Tumor diminishes in 3 Minutes

Anneme teşekkürlerimle

Sevgiler

*

With many thank to my mother

With Love

Cesaret - Courage

Cesaretim var diyebilmek için önce, korkuya sahip olmalısın. Korkun yoksa, cesaret de yoktur. Cesaret, korkuya ragmen ilerleyebilmektir. O korkular herkese gore farklıdır. Senin için evden çıkmak bile dağ kadar korkuyla yüzleşmek demektir. Bir başkası, Antartika’ya tek başına gider, korkmaz. Ama yerde bir örümcek görse korkudan sıçrayabilir. Onun için cesaret, örümcekle bir arada kalmaktır, Antartika’ya gitmek değil, senin içinse evden çıkmak..

Dışarıdan fiziken görünen senin bir adım, onun binlerce adım atmış olmasıdır. Ama bu adımları atarken gereken cesaret ölçüsü hakkında birşey söylemez. Korkunun boyutu ne kadar büyükse, ona ragmen ilerlemek için  o kadar büyük cesaret gerekir. Dışarıdan görünen eylem sana bu konuda birşey söylemez.
Bir kahraman görüyorsun, hayran oluyorsun. Bu nasıl bir cesaret diyorsun? Ama cesaret miydi gerçekten, onun içini bilmiyorsun..Gerçekten büyük korkulardan geçerek mi yaptı kahramanlık eylemini? Yoksa onun için sıradan birşey miydi yaptığı?
Ama sen ona kahraman diyorsun, çünkü o eylem senin için büyük korkulardan geçmek demek. Sen yapmak zorunda olsaydın, büyük korkularınla savaşmak durumunda kalırdın, onu biliyorsun.

Bir kere de o adımı attın mı, korkun yok olur. Artık bu adımı atmak cesaret gerektirmez. Hergün evinden çıkmaya başlarsın, belki ikinci gün de hafif korkular hissedersin..Ama sonra yok olur. Bir zaman sonra bir daha düşünmezsin  bile. Bu konuyla ilgili bir korkun olduğunu bile unutursun..

Ama cesaret gösterip korkunun ötesine geçemezsen sahip olduğun korku eşiğini koruyamazsın..Gerilersin, bir zaman sonra sadece kapıdan dışarı çıkmak değil, kapının yanına gelmek bile korkutucu olmaya başlar. Ve hatta bunun neyden kaynaklandığını bile hatırlamazsın. Giderek daralır yaşam alanine..ta ki bir kutunun içinde yaşayıp, nefes alamaz hale gelene kadar. Erteledikçe cesaretini, korkularını büyütür dev şeytanlara dönüştürürsün..O adımı atmak daha fazla, daha fazla cesaret ister. Ama çıkış noktan olmayana kadar sistem seni zorlar.Eninde sonunda kutundan çıkmak zorunda kalırsın. Ve o kutudan çıkmak gerçekten artık bir kahraman cesareti ister. Başka şansın kalmamıştır, ya çıkarsın kutundan ya da ölürsün. Ölüm illa ki fiziki değildir, robot gibi yaşayabilirsin. Kalkarsın, yemek yersin,günlük işlerini yaparsın, yemek yersin..Televizyon izlersin ve uyursun..Ertesi gün aynı döngü içinde geçer..İçinde bir sıkıntı, birşeylerin, yaşamın seni es geçtiğini fark edersin.. Bir kez de çıktın mı, niye bu kadar zaman almış diye hayıflanırsın..Ama daha farklı yapma şansın da olmazdı aslında. O süreçten geçmen gerekiyordu, o adımı atman için..


Sevgilerimle

*

In order to say I am brave, you need to have fear first. If you don't have any fear, you do not have courage. Courage is moving despite the fear you have. These fears are different for everyone.
For you it might be, that even leaving the house is connected to amazing fears. Another could go to the
to Antartica on his own and have no fears, but when he/ she sees a spider on the floor could jump a meter high out of fear. For the second person, courage is staying on the floor with the spider, not going to Antartica, whereas for you it might leaving the house.

From the outside, physically it looks like you only made a step, another travelled for thousands of miles. This is not a measurement for the courage that it takes. The bigger the fear, the more courage is needed to go beyond it. The action involved with it , doesn't give you clue.

You see a hero, you admire the hero. You can not believe, what this person is capable of doing. But, was it courage at all, you don't know what is happening inside the person. Did he really go trough his deepest fears by doing the heroic action?  Or was it something ordinary for this person?
You call the person a hero, because if you had to do, what he/she does it would have meant that you needed to fight against lots of your fears. You know that.

Once you take the step, your fear disappears. The next time it doesn't need the same courage anymore.
You start to leave your house everyday, maybe the second day you may feel some fears too. But at the end, the fears will diminish. After a while, you even forget tht you had fears about it.

But, if you don't take the courage to go beyond your fears, you can not keep the same threshold. You go one step back, maybe next time you will even have fears about coming close to the door and you forget, what caused these fear in the first place. Your life space becomes narrower. At the end you will stay in a small box and not be able to breath even. The more you postpone the act of courage, the more courage is needed. But the system will push you, until there is no running away anymore. One day you will not be able to stay in your box anymore. And that they, you really need to call upon the hero inside you to go out. There is no other way anymore, or you go out or you die. I don't necessary mean physical death..You can live like a robot. You wake up, you have breakfast, you do your daily tasks, you eat again.. You watch tv and you sleep, next day the same circle starts back again. Deep inside, a feeling discomfort, boredom will challenge you. You start to notice, that some aspect of life is missing.
But once you manage to go out, you wonder why it took you so long. Actually, acting different was not possible for you. You needed to go through the process, in order to make that step..

With My Love