Hani ilişkiler vardır. Bir durup muhasebe yaptığınızda çok az paylaşılmışlık vardır. Ne o kişinin yanında en açık en kırılgan tarafınızdan ağlamışsınızdır, ne de o size tam da o anda sımsıkı sarılmıştır. Ne bir tatile gitmişsinizdir beraber, ne de beraber bir çılgınlık yapıp, aniden geceyarısı estiği için beraber dışarı çıkıp bir bankta yıldızları seyretmişsinizdir. Ne o hastalandığında yanında olmuş, ne de tek bir çocukluk anınızı paylaşmamışsınızdır. Aranızda doğru dürüst bir iletişim bile yoktur.
Ama takılı kalırsınız, aklınızı oyalar.. Yazılan bir kelimeye, söylenen bir söze uzun uzun odaklanır, binlerce anlam yüklemeye çalışırsınız. Çünkü elinizde başka malzeme yoktur. Olmayanı hayalinizle, belkilerle, acabalarla, olasılıklarla süsler birşey varmış gibi yaşarsınız. Tam da tükendiğiniz, daha fazla üretmediğiniz anda karşı taraftan bir hareket gelir.. Bir küçük hamle.. Ama sizin için yeterlidir, tekrar üzerinde uzun uzun düşünülecek, muhakeme edilecek, yorumlanacak, hayal kurulacak bir malzeme oluşmuştur. .. Ve bu böyle devam eder gider. Kendi kendinizle siz bir ilişki yaşarsınız..
İşte o an farkındalık ışığını yakma zamanı gelmiştir. Niçin müsait olmayan biriyle bir ilişkidesiniz? Siz niye müsait değilsiniz? Neden bu düzeyde bir ilişkiyi tercih ediyorsunuz? Ne oldu da, kimseyi yakınınıza almamaya karar verdiniz? Acaba gerçek anlamda sevilebilir olduğunuza mı inanmıyorsunuz? Ya da terk edilen olmaktan mı yoruldunuz? Sorumluluk dengesizliği olan bir ilişkide ezildikten sonra mı vaz geçtiniz? Aldatıldınız mı? Başkasını bulamayacağınızı, karşınızdakinin Hint kumaşı olduğunu mu düşünüyorsunuz? Kendinizi bir ilişkinin meydan okumaları ile baş edebilecek kadar güçlü mi hissetmiyorsunuz? Yakınlık yerine seksi mi tercih ediyorsunuz? İmajınızın arkasına mı saklanıyorsunuz? vs...
Kalbinizdeki yaraları iyileştirme zamanı gelmiştir belki.. Kim bilir?
Sevgilerimle
*
There are the kind of relationships, in which when you look back there is very few sharing. Neither did you cry from your most open and vulnerable heart nor did your partner at that very moment give you a hug. Neither did you share a holiday together, nor did you share a moment of blissful insanity like deciding in the middle of the night to go out and watch the stars from a bench. Neither where you there when he/she was sick, nor did any of you share a childhood memory. In fact there is not even decent communication with each other.
But you stay stuck, your mind is busy with it. You focus on a word that is written or a word that is said for a long time and try to give it hundreds of meanings. Because there is no other material available for you. Whatever is missing, you make it up with your imagination, with maybe's, what if's?, possibilities and live it through as it was a real relationship. At the very moment when you run out of ideas and can not nurture your imagination anymore, your partner will make a step. A tiny step towards you. This will be enough for you, again there will be something to think about, to contemplate for hours, to imagine..And this will go on like this. You with yourself have a relationship..
This is the very moment when it is time to lid the light of awareness. Why are you in an unavailable relationship? Why are you unavailable? Why do you prefer this kind of a relationship? What happened, which make you decide to have no one ever close to you? Do you maybe believe that you are not lovable? Are you tired of abandonment and lost your hope? Did you give up after you where demolished in a relationship with huge responsibility imbalance ? Did someone cheat you? Do you think that the other is all you can ever find? Do you prefer sex instead of intimacy? Do you think that you are not strong enough to go through the challenges of a relationship? Are you hiding behind your image? etc..
Maybe it is time to heal your heart..Who knows?..
With My Love
