En sonunda güveni içimde hissetmeye başladım. Ne olduğunu anlamaya başladım. Herhangi birine, bir olaya güvenmek değilmiş esas olan.. Tanrıya ve kendine güvenmekmiş.Yani her ne oluyorsa veya olmuyorsa bunun senin hayrına olduğunu anlamak, bilmek ve bırakabilmekmiş..Zihnim bazı şeyleri kurguluyorken, realite ile beklentilere girer ve zorla oldurmaya çalışırmışım, olmayınca de hayal kırıklığı, güvensizlik içinde olurmuşum..Halbuki Tanrıya teslim olup güvenmek bambaşka birşey..Beklentisizlik, her anı tüm olanaklarıyla görebilmek ve zihin beklentileri ile körleşmek yerine olanı, yeniyi görüp tadabilmek..Tadını çıkarmak ve her ne oluyorsa bununla başa çıkabileceğine inanmak ve korkmamak..Hayat bu şekilde çok daha hızlıca ve huzurla akıyor..Hem kendim için..Hem başkaları için..
Sevgilerimle
*
Finally I feel trust inside myself. I started to realize what it is. It is not about trusting a person or a happening. It is about trusting God and yourself. It is about understanding, knowing and surrendering to whatever is happening or is not happening and seeing it as a blessing for myself. There was a time, when my mind was creating stories, which I wanted to realize. This caused lots of expectations and made me push reality. Surrendering to God and trusting God is something totally different.It is about having no expectations, to see all the possibilities of the moment. Not being blind by the expectations of the mind, but being open to the new and enjoying it. Also it is about the faith in oneself, to be able to cope with whatever comes your way and not being afraid of it. life flows rapidly and peacefully..For me and for others..
With My Love
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder