Sana kalp gözüyle bakıyorum,
Ve ne yaparsan yap şefkat hissediyorum..
Neden dersen?..
Gözünün içine baktığımda,satırlarının arasında içindeki ürkmüş çocuğu hissediyorum..
O çocuğu çok iyi tanıyorum,benimkine benziyor zira..Hem de çok..
O en derinindeki hassas yerin etrafında kocaman bir kale, etrafında zırhlı bir ordu..
Oraya yaklaşana hırçın, kaleyi korumak için en kabul edilmeyecek olanı yapıp
Karşı tarafı uzaklaştıran..
Ya da en olmayacak ilişkilerde kendini bırakıyormuş gibi yapıp,
Karşı tarafın tokat atmasını bekleyen..
Böylece gitme eylemini karşı tarafa yaptıran bir nezaketle...
Hepsi de aynı aslında..Kale korunmalı..
Oraya girmek isteyen itilip uzaklaştırılmalı..
Uzun yıllardır kış orası, çırpındı çocukken, muhtaçken..
Kışlarını eritemeyenler yetiştirdi onu,kendi içindeki yazı bulamayanlar..
O tohumu büyütecek korunmalı alanı, güneşi, suyu vermesini bilmeyenler..
Şimdi onu karşısındakiyle nasıl paylaşacağını bilmiyor,
Ve çok korkuyor..
Mışcasına oyunlar oynuyor zaman zaman,
Bunlar bile zırhın bir parçası,
Esas olanı saklama, koruma çabası..
O çocuğu tanıyorum..
Gerçekten sarıp kucaklayacak olanı
Var gücüyle itecek olan, saldıracak olanı..
İçin için buna rağmen orada kalınması için özlem duyanı..
Kalenin içindeki tutsaklığından yorulmuş olanı..
Tüm sınavların geçilmesini arzulayan...
Kalenin bir gün fethedilip kurtuluşun gelmesi özlemiyle yanıp tutuşanı..
İşte bu nedenledir anlayışım, bu nedenledir şefkatim..
Ben de ümit ediyorum bir gün başarmayı,
İçimdeki çocuğu bir gün kaleden çıkarmayı..
Ve gerçekten sevdiğimle paylaşmayı..
Belki bir gün, belki bir yerde..belki de mümkün..
Sevgilerimle
*
I look at you with the eyes of my heart,
And whatever you do I feel compassion..
If you would ask me why..
When I look into your eyes, or between your words
I can feel the scared child within you..
I know this child very well, because it is like the child within me..Very much alike actually.
It has a big fortress and an armored army around the most sensitive part deep inside..
It will make the other run away by rough behavior or
By doing exactly the thing that the other would not accept...
Or it will act like surrendering itself to relationships that are the most impossible
And wait for the other to smack..
So the act of going away will be done by the other; out of politeness..
Actually all are the same..The fortress should be protected.
The one who comes close should be sent away..
Since a long time there is winter in there, the child struggled long ago, when it was in need..
The One's who couldn't melt down their own winter raised the child,
The One's, who couldn't find their own summer within..
The One's who couldn't provide a safe soil to cultivate the seed,
Who didn't know how to give light and water to it..
Now, he/she doesn't know, how to share it with the other..
And is very scared..
From time to time it plays games as if..
Even these games are part of the armor..
An effort to hide and protect the real one..
I know this child..
It will with all it's power push away and attack the one,
That dares to really hug and hold it..
It wants from the other to pass all the tests..
It is full of longing for someone,
Who one day will conquer the fortress and provide salvation..
Therefore my understanding, therefore my compassion..
I also hope to succeed one day..
Be able to get the child out of the fortress..
And really share it with the one I love..
Maybe one day,maybe somewhere..Maybe it is possible..
With My Love
