Louise'e Mektuplar - Letters to Louse

Sevgili Louise;
Son yıllarda kadın-erkek ilişkileri üzerinde ciddi tartışmlara oldu, ben de bu sorunla uğraştım. Neden bazı erkekler kendlerine pislikmişler gibi davranan kandınlardan hoşlanıyor? Karşılarına ne kadar düzgün bir kadın gelirse gelsin bu erkekler nezaket ve sevgiyi reddediyorlar. Deniliyor ki, kötü davrnışa maruz kalmış kadınlar özdeğerden yosun olur, ancak erkeklerin özdeğerleriyle ilgili kadınlarla ilgili olduğu kadar geniş kapsamlı bir yaklaşım yok. Sizin bu bu konuya bakış açınız nasıl?

Sevgili Kişi;
Eğer annen sana pislikmişsin gibi davrandıysa, ne yazık ki bu çeşit bir davranış şeklini sevgiyle özdeşleştirirsin. Yetişkin bir birey olduğunda, sana annenin sana davrandığı gibi davranan kadınları ararsın. Düzgün bir kadın seni rahatsız eder ve sevgisiz hissettirir. Aynı şey babaları tarafından çocukluklarında kötü muamele görmüş kadınlar için de geçerlidir. Onlar, fark etmeden kendilerine bu kötü davranış şekilini devam ettirecek erkekleri seçerler.
Bu nedenle affetme çalışması çok önemlidir. Geçmişte olanı onaylamak demek değildir affetmek,
ama kendimizi incinmişlik ve acı hapishanesinden kurtarmaktır. Biliyorum çünkü, kendim uzun zaman kendime acıma ve incinmişlik içinde çok fazla yıl yaşadım. Geçmişi affedene kadar, kendim için iyi bir hayat yaratamadım. İncinmişlik dolu, kendine acıma içindeki düşünceler yaşamlarımızda coşku yaratamaz.
Gördüğün gibi hepimizin başkalarıyla ilişkileri içinde rahatlık alanlarımız vardır. Bu rahatlık alanları gençken oluşurlar. Eğer ebeveynlerimiz bize sevgi ve saygı içinde davrandıysalar, o zaman bu tarz davranışı sevgiyle özdeşleştirdik. Eğer; çoğumuzda olduğu gibi, ebeveynlerimiz bize sevgi ve saygı gösterme becerisine sahip değildiyse, biz bunun eksikliğinde rahat olmayı öğrendik. Bize kötü davranılmasını sevgi ile özdeşleştirdik. Bu tüm ilişkilerimizde bilinçsizce kullandığımız bir kalıp oldu.
Bu fonksiyonel olmayan inanç kalıbı- yani kötü davranılmanın sevildiğimiz anlamına geldiği- cinsiyetten bağımsız olarak bize yerleşir. Ancak kadınlar daha çok farkına varır, çünkü kültürel olarak kadınlar incinebilirliklerini ifade etmek üzere cesaretlendirilirler. Vu bunun sonucu olaral, hayatları işlemediğinde bunu kabul etmek konusunda daha istekli olurlar. Erkekler incinebilirlikleri ile giderek daha çok bağlantıya geçmeye istekli olduklarından, bu değişmektedir. Hepimiz için bir önerme: KALBİMİ SEVGİYE AÇIYORUM.

Louise Hay'in ' Louise'ye Mektuplar' kitabından alıntıdır.

Sevgilerimle

*
Dear Louise;
There has been a serious debate in recent years about man/woman relationships, and I have pondered this problem myself. Why do some men like women who treat them like dirt? No matter what nice person comes along, these men find some excuse to reject kindness and love. It has been said that mistreated women lack self-esteem, yet men's self -esteem is not as widely addressed as women's. What is your view on this?

Dear One;
If your mother treated you like dirt, then unfortunately you would associate this treatment with love. When you grow up you look for women who will treat you as your mother did.A nice woman would make you feel uncomfortable and even unloved. It is the same with women who were abused by their fathers during childhood. They often unconsciously gravitate toward a man who will continue this abuse.
This is why forgiveness work is so important. It is not to say that what happened in the past was okay, but to free ourselves from being in a prison of resentment and bitterness. I know I had far too many years of living in self-pity  and resentment. It wasn't until I could forgive the past that I could begin to create a good life for myself. Resentful, self-pitying thoughts cannot create joy in our lives.
So you see we all have comfort zones in our relationships with others. These comfort zones are formed when we are young. If our parents treated us with love and respect, then we came to associate this type of treatment with being loved. If, as for many of us, our parents were unable to treat us with love and respect, we learned to be comfortable with this lack. We associate being treated badly with being loved. This becomes the pattern we use unconsciously in all our relationships.
This dysfunctional belief pattern- that being treated badly equals love-is not exclusive to either gender.
However it is more widely recognized in women because, culturally, women are encouraged to express vulnerability and are, as a result, more willing to admit when their lives are not working. This is changing, however, as more and more men become willing to reconnect with their vulnerability. An affirmation for all of us is: I OPEN MY HEART TO LOVE.

From Letters to Louise - Louise Hay

With My Love

Why Do You not Trust Yourself ?

Why you do not trust yourself

by Peter Shallard

Why you don't trust yourself
Some good friends and I joke around about axioms of the pop-psychology and personal-development industry – there are some hilarious statements used out there, that are funny because they’re always true.

“You don’t trust your yourself” is perhaps the quintessential example. Statements like this are used by gurus, therapists and cult leaders all over to create instant “OMG-you-hit-the-nail-on-the-head!” feelings in the listener.

You don’t trust yourself, because you constantly beat yourself up for not doing “enough”. You hunt for solutions to motivation problems, because you don’t trust yourself to do the things you know you should. You fret about creating structure in your life to protect yourself from yourself: Better hide those cookies, or they’ll all get eaten!

Can we just write off “You don’t trust yourself” as a clever verbal trap, or is it tapping into something deeper? Is there a universal human confidence problem? Or are you just being paranoid? Either way you are your own worst enemy.

A lack of faith in yourself is impeding the wealth, freedom and impact you want to create – so let’s find out why you don’t trust yourself. And how you can find that faith again.

How do you know if you don’t trust yourself?
Lack of faith in oneself shows up in the way we make ourselves do things. It’s the difference between being your own worst enemy, versus your own best friend. If you spend a lot of time regretting things you’ve done or decisions you’ve made, you don’t trust yourself.

If you beat yourself up, if you think you’re not doing good enough, or if you constantly feel like you’ve got under utilized potential then you don’t trust yourself.

It really comes down to is this: You’re afraid that if you were to feel totally happy about your life, your motivation to actually do things might vanish.

People who don’t trust themselves are terrified of allowing themselves to feel good. They’re afraid that if they do feel good, their motivational drive will disappear – they don’t trust that they’ll still want to create, give or grow.

People who don’t trust themselves create self-perpetuating cycles of stress and anxiety to ensure they never get to that place where they’re happy or satisfied. This ensures they never run out of whips to crack over their own back.

So, as an untrusting entrepreneur, you do everything you can to make sure you don’t give yourself an inch:

Even though you’re creating success in your life, you never seem to escape your “problems”.
You weirdly plateau your income right at the place where it’s “just barely enough” – so accurately that it’s damn spooky!
You tend to forget your biggest successes but you persistently dwell on your worries.
Resonate much? That’s what I thought.

So why oh why do you not trust yourself?

You don’t trust yourself because you weren’t always trustworthy
Like all great psychological truths, the answer to this particular conundrum lies deep in our pasts. Our childhoods. So stretch out on the chaise lounge and get ready to regress.

You don’t trust yourself now, because you were born into a world determined to make you do things that you don’t want to do. Things no human would want to do. Things you couldn’t be trusted to do without being coerced.

The adult world forces children to take action on all kinds of stuff without rationale: Study hard. Put money in your piggy bank. Eat your veges. Because you have to. Because that’s just the way it is. Because that’s what everyone does. Because life isn’t fair.

As children we endure the experience of our teachers, parents and superiors all bludgeoning us into doing the “right” things, not the things we want to do. This is just the way it is – I’m not attempting to change or even criticize this process. You just need to understand that this is happening and what it’s done to your mind.

As you grow into an adult, you start to develop your own rationale. Do you remember the point where you really saw the value in saving money? Or when it really clicked that eating your vegetables would be a smart move? Or that magic moment when you realized that focus, commitment and finishing what your start are all good ideas.

As the old joke goes, the older you get the smarter your parents become. It’s true and it happens because adulthood exposes us to the real world, giving us the all powerful Why. We unearth our own reasons for doing all that hard work and discipline stuff. We see the light.

For entrepreneurs, those moments are even more vital. They’re the pivotal instances of totally “getting it”, when we click and realize the things we’ve heard and read are really true: Sales and marketing are everything. These are the entrepreneurial lessons we read about when we start out, but don’t truly click with until we “grow up” as business owners:

You have to make something remarkable. You must make big promises and over deliver. Look for a problem to solve. etc etc etc.

The problem occurs when you arrive at any one of these “getting it” moments as a newly minted adult – and I use that term loosely; I know 50 year olds who haven’t made it yet. You get the rationale and for the first time you want to work hard and make huge things happen.

But for some reason, though you want success, you just can’t make yourself do the things that you KNOW create it.
There’s resistance, motivation doesn’t flow easily and everything feels hard. You don’t trust yourself.

You’re new to this place but the child inside of you has years of experience rebelling against all the adults and their coercive insistence on doing things just because you have to. So when your fully developed adult mind voices it’s desire for those grown up things too, your inner child has already put it’s fingers in it’s ears. Lalalalala!

You’ve spent such a vast portion of your life being coerced into doing things you don’t understand that, when you finally get the point, it’s already too late. Your inner child is in rebellion. The self sabotage has already begun.

Most people’s reaction to this only makes the problem worse. They start using the tricks that nasty grown ups used to use, but on themselves! They create artificial reward systems, leverage social pressure and more. Most to-do list apps are basically gold star charts for grown ups.

They don’t work because the more you try to coerce yourself like this, the more your inner child rebels. That part of you used to only hate the other adults but now it loathes you as well. It lashes out and it’s desires get more and more childish. Soon, you’re blowing off whole afternoons, to do nothing but eat junk food and watch cartoons!

Once established, the cycle is simple: Your inner child doesn’t want to do the things you know you should, so you try to force it to grow up with structure and coercion. In response, your inner child rebels harder, inspiring even more irresponsible behavior. Your response to that is to *drumroll* not trust yourself.

Of course you can’t be trusted. Part of you, a deep and very vocal part, wants to slack off completely. It hates all the grown up, coercive systems you use to attempt to make yourself productive and responsible. It tears your structure down with a sly and impish grin. How could you trust such a part of yourself?

The solution lies in giving yourself the thing your inner child always wanted. The thing it feels it has to snatch and steal. The thing it doesn’t trust you to provide, because you never really had:

Play.
Fun. Joy. Good times.
Your whole life, you’ve been trying desperately to grow up, diligently delaying gratification so that you could have a shot at the big business success in the distant future.

And your inner child has had enough.

Look around your life and ask yourself how many hours out of the last week include activities that seven-year-old you would have been genuinely excited to participate in.

If you’re like I was – or many of my clients were – the answer is zero.

We’re all so obsessed with growing up, progress and spartan “do-the-work” rituals that we actually forget how to have fun. We even forget that having fun is important.

The most powerful force of self sabotage in your life is the part of you (the inner child) that has not forgotten this. Not even a little bit.

The scary truth is that it’s our inner child who taps creativity, who’s standing at the switchboard for magical business sky-rocketing serendipity and all the other stuff that makes the real difference.

If you’ve built yourself a life that would bore a child to tears, it’s time to seriously re-evaluate your lifestyle. The structure and schedule you’re imposing on yourself, in the search for success, is unintentionally creating boatloads of sabotage.

When you slake your inner child’s thirst for fun and joy, you’ll get it.

You’ll get to the place where your inner child is aligned with your adult desires – where one hundred percent of you is collaborating in the same direction. That kid within you will, for the first time, see why you’re trying to do this “success” thing.

You’ll arrive at a place where work, success and productivity are synonymous with fun, play and joy.

It’s a long path and merely having “arrived” doesn’t guarantee you’ll always stay there, but the more time you spend in this magical vortex the easier it is to find your way back.

 

Peter Shallard www.petershallard.com 

Özel Olmak - Being Special

Özel olmak istiyoruz. Her birimiz birileri için, birçokları için özel olmak istiyoruz. İlk doğduğumuzda, herkesin odak noktası olarak  ve şanslıysak anne babamızın hayatlarının merkezi olarak başlıyoruz hayatlarımıza.. Ancak büyüdükçe, bu azalıyor. Yine anne babalarımızın yanında birer prens ve prenses olarak hissettirebiliyoruz, ama kendi hayatlarımıza atıldığımızda birşeyler değişiyor. Etrafta birçok prens ve prenses dolaşmaya başlıyor kendilerini özel hissetmek isteyen..
Bunu bir aşk ilişkisinde yakalamaya çalışıyoruz.. Ama ilişkiler zaman içinde yıpranmaya başlıyor veya büyü bozuluyor ve yine kendimizi özel hissedeceğimiz başka bir alan, ya da başka bir aşk aramaya başlıyoruz.
Bazılarımız da iş hayatında, büyük başarılar göstererek yakalamaya çalışıyor bu duyguyu. Ancak burada özel hissetmek bir bedel ile birlikte geliyor, kıskançlıklar ve hırs savaşlarını çekiyoruz kendimize..
Bazılarımız da fiziksel olarak dikkat çekerek bunu yakalamayı başarıyor. Her daim şık, bakımlı gezip, her bir gramını tartarak..Aynanın önünde ve güzellik merkezlerinde uzun zamanlar harcayarak..
Ya da sosyal becerilerimizi, cazibemizi, herhangi bir becerimizi ön plana çıkararak özel olmak ve hissetmek istiyoruz.
Kanımca özel hissetmek, ancak özel hissettirdiğimizde olası.. Herkes özel aslında, bir kişi diğerinden daha fazla özel değil..Bunu fark edip, karşımızdakinin özel olduğu alanı, cevheri fark ettiğimizde ve onurlandırdığımızda, hep birlikte kendimizi iyi hissediyor ve hissettiriyoruz. Her birimiz bu şekilde diğerinin ışığının parlamasını destek oluyor.

Kısaca özel olmak, bir diğerinden daha fazla özel olmak olmamalı ve olamaz da. Özel olmak, her birimizin kendine özgünlüğünün onu özel kıldığını fark etmek ve onurlandırmaktan geçiyor..

Sevgilerimle

*

We all want to be special. All of us wants to be special for someone or for lots of others..When we are born we are in the center of attention and if we are lucky we start life as being the main focus of our parents lives. But when we grow, this attention gets less. When we are with our parents we again feel like being a prince or a princess, but when we start our own lives things start to change. Lots of princes and princesses walk around, who want to feel that they are special.

We try to find this in a love relationship.. But in time relationships get damaged or the magic fades away and we start to look for another area in our lives or another love affair to feel special again.

Some of us try to reach this state by achieving big successes in business life. But feeling special here comes with a high price: we attract jealousies and battles due to ambitions..

Some try to reach this state physically. They are chique and  well dressed all the time and are considerate of every gram they put on. They spent ours in front of mirrors and in beauty parlors.

Or we use our social skills, or attractiveness or any other skill we have to feel special.

I think feeling special is possible when we make others feel special. Everybody is special actually. No one is more special then the other. If we become aware of this, if we acknowledge the field that the other is special, all of us feel good and make others feel good. In this way we encourage each other in
making our lights shine bright.

In a nutshell, being special doesn't mean being more special than anyone else. Being special is the way to honor and acknowledge the uniqueness of the other and in this way seeing their specialness..

With My love

Kalbimiz Açık Kalsın - Let our Hearts be Open

Bugün bir arkadaşımın kızının düğün yemeğindeydim..
Bugün bir arkadaşımın annesi çok hastalandı, hastanede geçirdi gününü..
Bugün bir başkası doğum yaptı..
Aynı anda Dünyanın dört bir yanında insana özgü herşey oluyor. Bir an içinde ölümler, doğumlar, hastalıklar, düğünler, mutluluklar, hüzünler, başarılar, başarısızlıklar, inişler, çıkışlar yaşanmakta.
Belki şu an biri Dünyayı değiştirecek bir şeyi keşfetmek üzere,
Belki bir başkası  da bir felaket hazırlıyor..
Herşey şu anda.. Herşey bu gezegende..

Kendi kişisel dramımızda, yaşananlar ne kadar etkiliyor bizi, hazmetmeye çalışıyoruz duygusal olarak olanları..Kendi kişisel mutluluklarımızı da, acılarımızı da öğütmek bazen  yarı bir ömür sürüyor. Bazen farkında olarak,bazen de olmayarak..Kalbimizi ortaya koyduğumuzda, her bir iniş veya çıkışı dolu dolu hissediyoruz. Günümüz yaşamlarında o kadar çok ilişki içindeyiz ve o kadar çok şeyi Dünyanın her tarafında takip ediyoruz ki. Bunları hangisini kalp taşıyabilir ? Bunlar nasıl hazmedilir?

Kalbi kapatınca, mantık süzgecinden bakınca.. olaylarla baş etmek daha kolay olabiliyor..Lakin, hayatın tadı tuzundan da çok şey kaçıyor. Birçok kişi eskisi gibi tad almadığından bahsediyor..Kalbin verdiği güzelliği, bol hazla kapatmaya çalışmak yeterli olmuyor..Bir bağımlılıktan bir başkasına sığınmakla bir yere varılmıyor. İyice kendini kaybediyor insan..

Kalplerimiz açık kalsın.. Her türlü duyguyu dolu dolu yaşayalım, hiçbir şey bize yapışmasın, aksın gitsin..Belki biraz da yaşamlarımızı sadeleştirelim ki, hazmedebileceğimiz kadar olsun yaşananlar..
derim kendimce..

Sevgilerimle

*
Today I was at a wedding luncheon of the daughter of a friend of mine.
Today the mother of a friend got very ill. She spend her day at the hospital.
Another got a baby.
There are lots of different things happening at different places of the earth. At the same moment people are dying, babies are born, people are getting ill, weddings, happiness, sadness, success, failure, ups and downs are happening.
Maybe just at this moment someone is at the edge of discovering something that will change the world..
Maybe another one is preparing a disaster.
Everything is happening just now. Everything is happening on this planet.

In our own personal drama, whatever we are going through is effecting us a lot. We are trying emotionally to digest everything. Sometimes it takes half a lifetime to digest our happiness or pain.
Sometimes we are aware, sometimes not.
If our hearts are open, we feel every up and down very intense.
In our temporary lives we are in so many relationships and we are following so many issues around the globe..Which heart can carry this all? Who can digest this all?

If we close our hearts and look at everything from logic. It can be easier to cope with everything..But we miss the essence of life. Lots of people are complaining that they are not having the same taste anymore. It is not enough to compensate the beauty of the heart with all kinds of pleasures. Finding a new addiction every day, won't bring much. One is totally lost after a while.

I would say..Let our hearts be open.. Let's allow all the different feelings to go through us..Let nothing stick to us, but just  flow through us.. Maybe we also should live more plain.. Let us have a life that we are able to digest..

With My Love

Bazen Yeniden Doğmak Lazım - Sometimes One needs to be Born Again..

Bazen yeniden doğmak lazım;
Bir sayfayı kapatıp yeni bir sayfaya başlamak lazım,
İçindeki çocuk herşey sonsuza dek sürsün istese de,
Ona inat, yeni bir ben yaratmak lazım..
Yeniyi yaratırken, geçmişle vedalaşırken..
Hepsini bir arada yaşarken,
Bulanmışken, düğüm olmuşken..
Tüm kontrolü bırakıp
Yüzme bilmesen de, kolluksuz denize atlamak lazım..
İçinden bir ses hadi atla demişse,
Cılız ve en derinden..
Duymak, dinlemek ve...
Atlamak lazım..
Korkulara inat, güvenlik alanına inat..
İnanmak ve güvenmek lazım..

Sevgilerimle
*
Sometimes One needs to be born again;
One needs to close a page and open a new one..
Although the child within you, wants everything to be forever..
Despite it, One needs to unfold the new born..
While creating the new and saying goodbye to the old,
While going through everything at the same time,
Having mixed feelings and being confused..
It is good to let go of control,
And jump into the sea without any aid
Although you can't swim..
If the voice inside you said 'jump'..
From deep inside with a very small voice..
One needs to hear, listen and jump..
Despite all the fears, despite the comfort zone...
One needs to trust and have faith..

With My Love

İstekler - Wanting

İSTEKLER

İsteklerin her aklına geldiğinde şu soruları sor kendine:
Kim istiyor, neden istiyor?
Belki ilk başta bir cevap alamıyacaksın, ama zamanla daha farklı bir pencereden bakabileceksin..
En sevdiğin yiyeceği düşün..Diyelim ki bu senin için çikolata. Bir düşün bakalım, hayatında hiç çikolata yemeseydin, canın çikolata ister miydi?
Hiç kayak yapmamış olsaydın, kayak tatili yapmak için büyük bir istek duyar mıydın?
Hiç aşık olmamış olsaydın, aşk yaşamak için delice bir istek duyar mıydın?
Belki başkalarından duyar, filmlerde görür, romanlarda okur merak edebilirdin?
Ya da başkalarının çikolata yerken ki zevkini merak edip denemek isteyebilirdin.. Ama illa da istiyorum diye, içinde büyük bir boşlukla umutsuzca ister miydin?
Hiç terk edilmeseydin, terk edilmekten korkar mıydın?
Hiç düşmeseydin, ya da başkalarının düşme ile ilgili korkularını benimsemeseydin, onların düşmelerini görüp aynı duruma düşebilme empatisini geliştirmesiydin…Düşmekten korkar mıydın?

Eğer farkındaysan isteklerin hep geçmişinden, hafızandan gelir. Geçmişte aldığın bir hazzı tekrar yaşamak istersin, ya da geçmişte yaşadığın bir olumsuzluğu tekrar yaşamak istemezsin..

Geçmişi olmayan birinin istekleri de olamaz. İsteklerin geçmişini geleceği taşır..

Diyelim ki en sevdiğin içecek naneli limonata.. Ne zaman içecekle ilgili nihai tadı yaşamak istersen limonata sipariş ediyorsun. Ve bu isteğin seni limonatanın en sevdiğin içecek olduğu frekansta kalmanı sağlıyor. Belki bunun ötesine geçebilmen için, o gün gittiğin yerde limonatanın bittiği söyleniyor. Kızıyorsun, bir, oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi. Ama belki de bu senin daha üst bir frekansa sıçraman, daha çok sevebileceğin bir içeceği keşfetmen içindi..
Hep aynı hazları alıp, aynı yerde kalırsan bir anlamda ölürsün, haz alırsın, ama bir bağımlının aldığı gibi..Capcanlı olmanın getirdiği coşkudan mahrum kalırsın. Tüm renkleri ile yaşama kapını kapatırsın. Mucizelerin araya girmesi için alanine kapalı olur.
Dikkat et, diyelim canın çok çikolata istiyor. Bir parça alıp ağzına atıyorsun, attığın an bitiyor o derin isteğin. Çikolatayı acele acele yiyorsun, 5 saniyede bitiriyorsun..Belki %20, belki %30 farkındasın verdiği tadın ve hazzın. Tüm benliğinle %100 orada olarak onu yesen, öyle bir haz yaşayacaksın ki..Belki ikinci parçaya ihtiyaç bile duymayacaksın..Seni rahatlatan çikolatanın kendisi değil, ona olan açlık hissinin, yoksunluk hissinin ona kavuştuğunda bitmesi..

İçinde derin bir boşluk var, o boşluğu 5 saniye için de olsa, sana hissettirmeyen bir haz buldun.

O yüzden, isteyen kim diye sor? İstediklerinin peşinden gittiğinde, ilahi sistem senin bu isteklerle  ile ilgili duygularını nötr bir hale getirebilmen için çalışır. Birşeyle ilgili boşluğun, korkun, olumlu veya olumsuz bir duygunun kalmaması için çalışır.. Aslında senin istediğin, veya istemediğin, geçmişe takılı kalan alanlarını gösterir sana..Ondan arındığında zaten senin için uygun olanın sana gelmesi için alan açarsın.  Bu ise istediğini zannettiğinin ötesindedir.. Mucizedir..

Sevgilerimle

WANTING

Whenever your wants cross your mind, ask yourself the following:
Who wants? And why?

Maybe in the beginning you won't get an answer, but in time you will be able to look from a different angle.

Think of the food you like most. Let's say, this for you is chocolate. If you never had chocolate in your life, would you ever want to eat a chocolate? Think about it.

If you never have been skiing, would you have a longing for skiing?

If you would never have fallen in love, would you have the wish to fall in love like crazy?

Maybe you would here about it from others, watch it in movies, read it novels and be curious about it.

Or you could see others eating chocolate with great pleasure and would be curious about the taste yourself.

But you wouldn't want it  with a deep desperate longing..

If you would never have been abandoned, would you be afraid being abandoned? 

If you would never have fallen or take over others fears of falling and developed an empathy for falling like others.. Would you ever be afraid of falling?

If you are aware, you discover that  your wants always come from your past, your memories. You want to repeat a delight you had before or you don't want to avoid a pain you had before.

Someone who doesn't have a past, doesn't have wants. Your wants, bring your past into your future.

Let's say your favourite drink is a lemonade with mint. Whenever you think of having an ultimate pleasure with a drink, you order a lemonade. This want of yours keeps you in a frequency, where you stay having lemonade as your favourite drink.

One day maybe, when you order a lemonade they will say that they run out of it.. You become frustrated like  a child, from whom the toy has been taken away. But maybe, this was in order to switch to another frequency, where there is another drink which you are going to like even more.

If you go after the same delights all the time, you will stay at the same spot..You will enjoy the pleasures, but like an addict would do. You will be deprived from the joy of feeling fully alive.

Your door will be closed to all the different colors in life. You will be closed to miracles, that might come your way.

Be aware, let's say you want chocolate. At the moment you put a piece of chocolate in your mouth, your deep craving for it ends. You eat the chocolate in a few seconds. You only are 20%, maybe 30% aware of the taste and pleasure in your mouth. If you would be eating it with whole your being, being 100 % aware, you maybe will have such a delight, that you would not need to look for another piece.

It is not the chocolate that takes the craving away, but more the ending state of being deprived from it.

You have a deep void, feeling of emptiness inside you, you found a delight that only for 5 seconds stops this void. You are happy that you are a few seconds without it.

Therefore ask yourself, who is wanting? If you chase your wants, the divine system will work on neutralizing your feelings about this wants. It will work on releasing your fears, your positive or negative feelings about it, your longing for it. Actually your wants or things you want to avoid show you where in your past you are stuck. If you are released fro these feelings, you will open up the way to whatever is suitable for you. This could be beyond what you thought you wanted..This could be a miracle..

With My Love

Utancı İyileştirmek

Utancı İyileştirmek -- Altı Adımlık bir Yaklaşım

           

Krish ve Amana'dan
Yakın zamanda gerçekleştirdiğimiz bir atölye çalışmasında, bir kadın, ona Lillian diyelim, gruptan tamamen dışlandığını hissettiğini, diğer insanlar kadar ilginç ya da sosyal hissetmediği için kendine kızdığını ve sorunlarının diğer insanların sorunlarından daha kötü olduğunu hissettiğini anlatıyordu.
Diğer katılımcılara, zaman zaman benzer düşüncelere kapılıp kapılmadıklarını sorduk ve hepsi el kaldırdı. Lillian'a onun bizim "utanç balonu" adını verdiğimiz şeyin içinde içsel yargıcının saldırısı altında olduğunu açıkladık. Yaşadığı şeyin utanç olduğunu ve o anlarda, içimizdeki yargılayıcı seslerin hepimize mutlak doğru gibi göründüğünü anlaması ona yardımcı oldu.
Bir diğer örnekte, bir katılımcı her ne kadar yetenekli bir müzisyen olduğunu düşünse de, etkinlikler düzenlemek için insanları arama konusunda kendini motive edemediğini fark ettiğini söyledi. Reddedilmekten korkuyordu. Sonuç olarak parasızdı, yaşam enerjisi çok düşüktü ve motivasyon eksikliğinden ötürü kendine kızgındı.
Belki de hepimizin yüzleşmek zorunda olduğu utanç konusundan daha büyük bir sorun yoktur. Bu sorun peşimizi bırakmaz ve genelde utancın pençesinden nasıl sıyrılacağımızı bulamayız. Çoğu zaman ne kadar uğraşırsak uğraşalım, sürekli hayal kırıklıkları, hüsranlar, eleştiriler ve reddedilmelerle karşılaşıyormuşuz gibi görünebilir. Hayatın yaratıcılığımızı bulmak ve ifade etmek, içten içe değerli hissetmek ve uyum sağlamaktan ya da başkalarının bizim hakkımızdaki düşünceleri için kaygılanmaktan vazgeçmek için akıntıya karşı bir mücadele olduğunu düşünebiliriz.
İnsanı felce uğratan bu sorunun basit bir yanıtı yoktur. Ama biz çalışmamızda, kendimize daha fazla ışık ve merhamet getirmeye yardımcı olacak bazı basit adımlar izleriz.
1. Utançla doğmadığınızı bilin ve utanç hikayenizi öğrenin. Kendimize eleştirel yaklaşmayı öğrendik, çünkü çocukluğumuzda destek, rehberlik, yön, uyarım, koşulsuz kabullenme, sevgi ve ilgi anlamında bazı temel sevgi gıdalarından mahrum kaldık. Her birimizin kendine has bir utanç hikayesi vardır, ama utancın devreye girdiği nokta da budur. Hepimiz yaşamın ilk yıllarındaki tecrübelerimize dayanan bir utanç-esaslı kimlik geliştirdik.
2. Utancın size üç seviyede saldırdığını bilin. Yaşam enerjinizi alır, zihninizi yargılayıcı negatif düşüncelerle doldurur ve davranışınızı körükler. Utanç davranışı değersizlik hissiyle tetiklenerek yaptığımız her şeydir. Örneğin sabote etmek, ilgi çekmeye çalışmak, onay almak için yalvarmak, kendimizi şişirmek, pes etmek, bir şeyleri ertelemek ya da bağımlılıklara başvurmak gibi.
Bir utanç davranışının farkına vardığımızda, bir sonraki adım altında yatanın ne olduğunu hissetmek ve kendimize karşı çok nazik ve anlayışlı olmaktır. Utançla, utanç davranışımızı yargılar ve sonra daha çok utanç hissederek aynı utanç davranışının tekrarlanmasına sebep oluruz. Bu kısır döngüyü kırmanın yolu utancı ve davranışın altındaki acıyı hissetmek, onu tanımak ve onunla rahatlamaktır.
3. Bedeninizi düzenli olarak hareket ettirin ve sağlıklı ritüeller geliştirin. Bunun saygınlık ve özsaygı geliştirmek gibi bir etkisi vardır ve eleştirel zihni sessizleştirmeye yardımcı olur.
4. Kendinizi rahatlık bölgenizden çıkarıp canlılığa ve saygınlığa taşımak içinküçük ama tutarlı riskler alın. Küçük riskler almak yaşam enerjimizi harekete geçirir ve bu da karşılığında utanç kimliğimizi değiştirmeye başlar. Bu risk, ertelediğiniz bir şeyi yapmak ya da her zaman öğrenmek istediğiniz bir şeyi öğrenmeye başlamak olabilir. Riskimizin ne olduğu her birimize göre farklılık gösterir. Biri için dans dersi almak ya da yeni bir dil öğrenmek olabilir. Bir başkası için savunmasızlığımızı ön plana çıkarmak ya da bir diğer için daha dürüst olmak anlamına gelebilir.
Daha çok özsaygı geliştirmeye yardımcı olan iki tür risk vardır. Birincisi ihlal ya da saygısızlık yaşadığımız anlarda kendimizi savunmaya başlamamızdır. Diğeriyse, önemsediğimiz birinden istediğimiz şeyi elde edemediğimizde hayal kırıklığımızı ve acımızı kontrol etmeyi öğrenmemizdir. Utanç kimliğimize dayanarak genelde bunun tam tersini yaparız; ihlal edildiğimizi hissettiğimizde bir şey söylemez ve istediğimizi elde edemediğimizde şikayet ederiz. Bu davranış benlik hissimizi baltalar.
5. İçsel yargıcınızın saldırısı altında olduğunuzu fark ettiğinizde, bizim "kanal değiştirmek" adını verdiğimiz şeyi yapmak faydalıdır. Yargıcın her zaman zihinden gelen seslerini dinlemek yerine, biz kalbi dinlemeyi bir alışkanlığa dönüştürmeyi öneririz. Kalbi dinlemek sevgiyle, kabullenme ve bilgelikle dinlemek demektir. Kalp kendimize kötü davranmaya başladığımız her durumu yeniden yorumlayabilir ve o duruma bakmanın yeni bir yolunu bulabilir. Yargıç herhangi bir konuda haklı bile olsa, kalp o duruma sevgiyle bakabilir, bize destek olabilir ve duruma daha büyük bir perspektifte bakmamıza yardım edebilir. Ancak hepimiz kendimizi yargılamaya çok alışkın olduğumuzdan, kalbi dinlemeyi öğrenmek zaman ve çaba gerektirir. Bazen bize kalbin perspektifini kazandırması için sevgi dolu ve güvenilir bir arkadaştan ya da bir terapi uzmanından yardım almak faydalı olabilir.
6. Sebat edin.  Utanç kimliğimizi uzun yıllar içinde geliştirdik ve bu kimlik kendimizi nasıl gördüğümüze ve nasıl hissettiğimize dönüştü. Bu negatif kimliği esas enerjilerimize dayalı bir yeni bir kimlikle değiştirmek zaman ister. Yavaş yavaş bir özsaygı ve anlam kalıbı oturtmak için, kendimizi tekrar tekrar yerden kaldırmalı ve düştüğümüzde kendimize karşı şefkatli olmalıyız. Bu biraz yürümeyi öğrenmeye benzer. Gerçekten eşsiz olduğumuz ve katkıda bulunabileceğimiz güzel bir şeye sahip olduğumuza dair o içsel hissi dinlemeyi ve onu izlemeyi öğrenmeliyiz. Bize sorarsanız, sebat ettiğimiz takdirde, varoluş bizi gizemli bir yoldan destekleyecektir.
Sevgiyle, Krish ve Amana.

http://www.learningloveinstitute.com/home.php newsletter

X Faktörü - The X Factor

Günlük yaşamlarımıza birçok şeyi sığdırmaya çalışıyoruz. İş hayatı, aile hayatı ve biraz da kendimize ait zaman yaratalım dedik mi, büyük bir koşturmacayla geçiyor zaman. Satler kıymetli oluyor ve iyi değerlendirmek için planlıyoruz herşeyi. Bir sonraki adım ve yapılacaklar hep belli..Hayat dolu dolu geçiyor.. Ama Bu şekilde yaşayınca bilinmeyene, sürprizlere, mucizelere açık olamıyoruz. Hani geminin kaptanı olmayı bıraksak, niyetlerimizi göndersek ve evrenin bize her an nasıl bir sürpriz hazırladığına açık olsak zaman zaman güzel olmaz mı?

Sevgilerimle
*
We try to fit in a lot in our daily lives. When we want to create some business time, some family life and some time for ourselves, it means we are running around a lot. Time becomes precious and we start to plan to get everything in order. The next step and things to be done are known in advance. Life is very full. But when we live like this we are not open to the unknown, to surprises and miracles. What if we from time to time release being the captain of the boat, put out our intentions and be open to the surprises of the universe?..

With My Love

Choice or Destiny Mooiji

With My Love

Farkındalık - Awareness

FARKINDALIK

Danışan: Daha farkında olmam mı gerekiyor?

Bu soru ilginç bir soru. Niçin gerekir fiili ile bitiyor? Kimin için gerekiyor? Niçin kendini daha farkında olmak için zorluyorsun?
Hayatında gerekli olduğunu düşündüğün şeylere bir bak..Neden gerekli? Kim sana söyledi yapılması gerektiğini? Kim öğretti?
Olmazsa ne olur? Neden korkuyorsun?
Hayatı sorumluluklar ve yerine getirilen ödevler olarak görmeni kim sağladı?
Farkındalık hazır olmakla ilgili bir kavram..Daha derine inmekle ilgili.
Bir önceki konuyu okuduğunda, okumadan önce ve sonra arasındaki tek fark sadece ‘canım çikolata istedi, biraz yiyeyim’ ise, hazır değilsindir. Filtrelerin satır aralarını görmeni engeller, hatta kelimeleri, cümleleri bile es geçer. Gözlerin satırları tarar, ama oradan içeri girmelerine, sana dokunmalarına izin vermezsin.

Hazır olduğunda ise, aynı satırları okuyup bir anda bütün hayatını anlarsın, film şeridi gibi herşey gözünün önünden geçer ve anlarsın.
Bu bir matematik formülünü kavramakla aynı değildir.
Bir anda durursun, seni senden öte birşey ele geçirir. Engin bir sessizlik gibi, kulaklarında bir uğultu gibi.. Bir sonraki satıra devam edeyim dersin, edemezsin. Tüm benliğin, ‘sen’ tanımına giren herşeyin de duyması anlaması, özümsemesi, hazmetmesi için sonsuzluk gibi gelen bir an, beklersin. Aslında bekletilirsin..Her zaman fısır fısır konuşan zihnin durur, o bile durur..Bekler..
O sonsuzluk anı geçtiğinde artık başka birisindir.
Aynı gibi gözükürsün, ama birşey değişmiştir. Tarif bile edemezsin.
Ama farklı davranmaya başlarsın, belki bir çatırdama, ufak bir çatlak yaratmıştır okuduğun. Ama çorap söküğü gibi ilerler an be an içeride bir yerde..
Bazen unutursun. Ya da unuttuğunu zannedersin.. Biri sana ne okuduğunu sorar , anlatamazsın bile..Aynı şekilde yaşamaya devam edersin..
Çorap söküğü  yeterince ilerlediğinde, sana başka bir sonsuzluk anı daha doğurur o yaşadığın. Yine bir kitap olabilir, bir seans olabilir, bir sanat eseri olabilir, doğa olabilir..Seni ilahi olana bağlayan herhangi birşey..Senin, senden öte olan tarafın seni başka bir ana taşır. Birden yine engin bir sessizliği hissedersin, ve o frekansa geldiğinde çok berrak ve net hatırlayabilirsin daha önce unuttuğun satırları..
Bu seyahat etmeye benzer. Yıllar once New York’a gitmişsindir. Birçok güzel yer keşfetmişsindir, ama sana sorarlar hatırlayamazsın birçok ayrıntıyı.. Seyahat bir hafta sürmüştür, bir çok yer gezmişsindir. Ama en fazla 2 saat anlatırsın, biter.
Oraya tekrar gittiğinde, gördükçe, gezdikçe hatırlarsın birçok şeyi..

Gerçek bir usta ile çalışma fırsatı bulacak kadar şanslıysan eğer, çok daha büyük sıçrarsın. Sana doğru zamanda doğru kelimeyi, cümleyi söyler. Bir kaç kelime ve ‘sen ‘ olan herşey sarsılır o kelimelerle. Bütün hücrelerini dönüştürür o cümle..Yeni bir ‘sen’e, yeni bir frekansa seni bir anda taşır. Eskiyi geride bırakırken, bedenin de arınır. Ağlarsın, tuvalete gidersin, terlersen ve hatta bazen de kusarsın..Beden artık oraya uymayan ne kadar toksin varsa atar. Bir mucizedir bedenin..

Sevgilerimle

*
Awareness

Question: Do I need to be more aware?

This is an interesting question. Why does it say Do I need to be? For whom you need to be? Why are you pushing yourself to be more aware?
Look at the things in your life you think you need to do.. Why do you need to do them? Who told you that they need to be done? Who taught you this?
What will happen if not? What are you afraid of?
Who made you see the world in a way there are only responsibilities and tasks to be done?
Awareness is about being ready.About going deeper.

If the only difference between before reading a topic and after reading a topic is ' I want to eat some chocolate'. You are not ready. Your filters stop you from seeing what is in between the lines or even you won't notice some words, some sentences. Your eyes will go through the lines, but you will not allow them to enter or to touch you inside.

If you are ready, you will read the same lines and maybe start to understand your whole life, like watching a movie you will see your whole life passing in an instant moment and understand.
This is not the same thing as understanding a math formula.

You pause suddenly, something beyond you takes over. Like a deep sense of silence, a void, like a wuthering in your ears. You maybe would like to continue reading, but you can't. You wait, a moment that  feels like eternity in order for your whole being, everything that falls under the definition of 'you' to get it, to digest it, the immerse in it, to understand it..Actually it is something beyond you that makes you pause, not you. Your  mind, which normally chatters all the time will even stop and allow..

And when that moment of eternity finishes, you will not be the same the person again. You will look as if you are the same, but something will be different. You will even not be able to describe.
But you will start to act differently, maybe what you have read caused a small crack. But it will like a ladder in your sock move inside continuously..
Sometimes you forget about it, or you might think that you forgot. Someone will ask you about it, you will not be able to recall it. You will continue to live in the same way.
But when the ladder has moved to a certain part inside of you, it will create another moment of eternity.
It could again be a book, a session, a piece of art, nature..Whatever will help you connect to the divine.
The part of you,which is 'beyond' will carry you to a new moment. Suddenly you will feel the vast void again. In this frequency you will clearly remember, the lines you thought you forgot..
It is like traveling. Let's say you went to New York years ago. You discovered lots of beautiful places, but later you will not remember every detail. The journey duration was a week, you saw lots of places.
But it will take you only 2 hours to tell about it..
When you go there again, you will remember a lot more.

If you have the luck to work with a real master, you will jump further. The right word will be said at the right time to you. A few words and everything you thought was 'you' will be shaken. all of your cells will transform with them. You will be lead to a new frequency a new 'you' in an instant. While your body is leaving the old, is cleansing you could cry, sweat, have a need to go to the bathroom and sometimes even you vomit. The body will get rid of all the toxins, which don't belong to the new 'you'.
Your body is a miracle..


With My Love

John Of God

                                              Ne yazık ki Türkçesi yok. Ama bu adam neştersiz, narkozsuz ameliyatlar yapıyormuş. İyileşmesi mümkün değil denen hastalıkları iyileştiriyormuş. Örneğin Aids'ten iyileşen varmış..İlginç değil mi?

Sevgiler

*

With My Love

İyi Çocuk- Nice Guy

Yakınınızda 'iyi çocuk' dediğimiz türden biri var mı? Yumuşak başlı gibi gözüken, sizi çok dikkatli dinleyen, söylediğinizin ardında söylemediğinizi de duyup tam da sizin istediğiniz gibi davranan. Sizin istediğinizi sandığı şekilde davranan biri.. İlk başta çok hoş gelir böyle biri, rahatlıkla açılırsınız, belki de hiç paylaşmadıklarınızı onunla paylaşırsınız. Hiç anlaşılmadığınız kadar anlaşıldığınızı hissedersiniz. Ama zaman geçtikçe bir tuhaflık olur. Karşınızdaki kişi bir var olur, bir yok olur, anlamazsınız. Sözleri ile davranışları arasında tutarsızlıklar olur. Sanki ona bir türlü ulaşamazsınız, birz direkt sorular sormaya başladığınızda yine sizin istediğiniz gibi cevap verir, kriz geçinceye kadar sizi hoş tutar. Net bir hayır veya eveti yoktur. Sanki hep güzel bir hayale bakar gibi hissedersiniz, ama  o hayali bir türlü gerçekleştiremezsiniz. Oysa ne kadar mükemmel olabilirdi dersiniz..Hatta, siz böyle düşünürken bir bakmışsınız bir gün yumuşaklıkla çekip gitmiş bile kişi.. Ve siz gittiğini bile anlamamış olabilirsiniz...Hiç bir zaman mükemmel olamazdı aslında !.
Siz o kişiyi muhtemelen hiç tanımıyorsunuz. O kişi, ancak kabul göreceğini öğrendiği davranış ve sözleri ile olabildiğince yakın size, büyük bir imajın arkasına saklanıyor. Siz o imajı seviyorsunuz. O kişiyi mi? Hiç tanımadınız ki.. O fırsat size hiç verilmedi ki..İlişki tamamen o kişinin kontrolü altında devam etti. Onun istediği mesafede, başlangıç ve bitiş onun kontrolünde..Siz tüm çıplaklığınız ile orada iken, o sadece sizi seyretti. O ilişkide siz vardınız, o yoktu..
Ben böyle bir kişiye bir gün net bir hayır cevabı verdim, bana çok sert olduğumu söyledi. Düşündüm, sert değildim. Bağırmadım, karşımdaki kişiye yönelik olumsuz bir tutum içinde olmadım, sadece net bir şekilde kendimi ifade ettim. O ise bana hiç net cevaplar vermedi, beni gereksiz yere umut dolu bir oyalanma alanında tuttu. Ben ona güvenememeye başladım. Anladım ki, gerçekten içinden geçeni söyleyemeyecek hiçbir zaman. Evetleri evet mi gerçekten bilemeyeceğim. hayır demesini bilmeyen, aslında evet demesini de bilmiyor bence. Bir gün gerçekten kim olduğunu gösterecek mi bana bilmiyorum? Ama göstermediği sürece onu sevme şansım olmayacak gerçekten. Zira karşımda kim var bilemeyeceğim. Tanımadığım birini nasıl sevebilirim..

Sevgilerimle
*
Do you have someone we call 'nice guy' around you? He/She will look like soft mannered, will listen carefully to you, will focus also what is beyond what you have said and act exactly as you wish. Or act the way, he/ she thinks that you want. In the beginning you like this person very much you open up easily, maybe you start to share you haven't shared with anyone else before. You feel understood, like you never have been before. But in time, you feel there is something weird about the situation. The person one moment is there, the next moment he/she is gone. There is no integrity between his words and his acts. It feels like you can never really reach the person. If you start to ask some direct questions, the answers will be again exactly the way you want them to be. He/she will treat you extremely well until the crisis has cooled down. There will be no clear yes, or a clear no. It will feel like always looking at a perfect dream, but never ever will you be able to realize the dream. You keep on thinking how perfect it would have been..While you were thinking or dreaming like that, it is possible that he/she is gone one day with a very soft manner. It is even possible that you didn't notice that the person is already gone. Actually it could never have been perfect!.

Probably you don't know the person at all. That person is only close to you with a behaviour, which is acceptable, according to his/her upbringing. The person is hiding behind a big image. You like the image. Do you like that person? How could you ? You have never had the opportunity to really know the person...The relationship is totally under the control of the 'nice guy'. In his/ her preferred distance, the beginning and ending under his /her control. You were there totally 'naked', that person only watched you. You were in that relationship, but he or she was not..

Once I gave this kind of a person a clear 'no'. That person told me that I was very tough. I thought
about it, but I was not tough. I didn't raise my voice or was in any way in a negative attitude about the person in front of me. I just expressed myself clearly. Whereas I never got clear answers from him, I was kept in a place of hope needlessly. I lost my trust in him. I understood, that he never will say what is really inside him. I will never know, whether his yes is a real yes. Actually if you are not able to have a clear no, it means you don't have a clear yes either. I don't know, whether he will show his real face to me someday..But as long as he doesn't show me, I will have no chance to really love him. Because I will not know who is there. How can you love, someone you don't know..

With My Love

Tümör 3 Dakikada Yok Oluyor - The Tumor diminishes in 3 Minutes

Anneme teşekkürlerimle

Sevgiler

*

With many thank to my mother

With Love

Cesaret - Courage

Cesaretim var diyebilmek için önce, korkuya sahip olmalısın. Korkun yoksa, cesaret de yoktur. Cesaret, korkuya ragmen ilerleyebilmektir. O korkular herkese gore farklıdır. Senin için evden çıkmak bile dağ kadar korkuyla yüzleşmek demektir. Bir başkası, Antartika’ya tek başına gider, korkmaz. Ama yerde bir örümcek görse korkudan sıçrayabilir. Onun için cesaret, örümcekle bir arada kalmaktır, Antartika’ya gitmek değil, senin içinse evden çıkmak..

Dışarıdan fiziken görünen senin bir adım, onun binlerce adım atmış olmasıdır. Ama bu adımları atarken gereken cesaret ölçüsü hakkında birşey söylemez. Korkunun boyutu ne kadar büyükse, ona ragmen ilerlemek için  o kadar büyük cesaret gerekir. Dışarıdan görünen eylem sana bu konuda birşey söylemez.
Bir kahraman görüyorsun, hayran oluyorsun. Bu nasıl bir cesaret diyorsun? Ama cesaret miydi gerçekten, onun içini bilmiyorsun..Gerçekten büyük korkulardan geçerek mi yaptı kahramanlık eylemini? Yoksa onun için sıradan birşey miydi yaptığı?
Ama sen ona kahraman diyorsun, çünkü o eylem senin için büyük korkulardan geçmek demek. Sen yapmak zorunda olsaydın, büyük korkularınla savaşmak durumunda kalırdın, onu biliyorsun.

Bir kere de o adımı attın mı, korkun yok olur. Artık bu adımı atmak cesaret gerektirmez. Hergün evinden çıkmaya başlarsın, belki ikinci gün de hafif korkular hissedersin..Ama sonra yok olur. Bir zaman sonra bir daha düşünmezsin  bile. Bu konuyla ilgili bir korkun olduğunu bile unutursun..

Ama cesaret gösterip korkunun ötesine geçemezsen sahip olduğun korku eşiğini koruyamazsın..Gerilersin, bir zaman sonra sadece kapıdan dışarı çıkmak değil, kapının yanına gelmek bile korkutucu olmaya başlar. Ve hatta bunun neyden kaynaklandığını bile hatırlamazsın. Giderek daralır yaşam alanine..ta ki bir kutunun içinde yaşayıp, nefes alamaz hale gelene kadar. Erteledikçe cesaretini, korkularını büyütür dev şeytanlara dönüştürürsün..O adımı atmak daha fazla, daha fazla cesaret ister. Ama çıkış noktan olmayana kadar sistem seni zorlar.Eninde sonunda kutundan çıkmak zorunda kalırsın. Ve o kutudan çıkmak gerçekten artık bir kahraman cesareti ister. Başka şansın kalmamıştır, ya çıkarsın kutundan ya da ölürsün. Ölüm illa ki fiziki değildir, robot gibi yaşayabilirsin. Kalkarsın, yemek yersin,günlük işlerini yaparsın, yemek yersin..Televizyon izlersin ve uyursun..Ertesi gün aynı döngü içinde geçer..İçinde bir sıkıntı, birşeylerin, yaşamın seni es geçtiğini fark edersin.. Bir kez de çıktın mı, niye bu kadar zaman almış diye hayıflanırsın..Ama daha farklı yapma şansın da olmazdı aslında. O süreçten geçmen gerekiyordu, o adımı atman için..


Sevgilerimle

*

In order to say I am brave, you need to have fear first. If you don't have any fear, you do not have courage. Courage is moving despite the fear you have. These fears are different for everyone.
For you it might be, that even leaving the house is connected to amazing fears. Another could go to the
to Antartica on his own and have no fears, but when he/ she sees a spider on the floor could jump a meter high out of fear. For the second person, courage is staying on the floor with the spider, not going to Antartica, whereas for you it might leaving the house.

From the outside, physically it looks like you only made a step, another travelled for thousands of miles. This is not a measurement for the courage that it takes. The bigger the fear, the more courage is needed to go beyond it. The action involved with it , doesn't give you clue.

You see a hero, you admire the hero. You can not believe, what this person is capable of doing. But, was it courage at all, you don't know what is happening inside the person. Did he really go trough his deepest fears by doing the heroic action?  Or was it something ordinary for this person?
You call the person a hero, because if you had to do, what he/she does it would have meant that you needed to fight against lots of your fears. You know that.

Once you take the step, your fear disappears. The next time it doesn't need the same courage anymore.
You start to leave your house everyday, maybe the second day you may feel some fears too. But at the end, the fears will diminish. After a while, you even forget tht you had fears about it.

But, if you don't take the courage to go beyond your fears, you can not keep the same threshold. You go one step back, maybe next time you will even have fears about coming close to the door and you forget, what caused these fear in the first place. Your life space becomes narrower. At the end you will stay in a small box and not be able to breath even. The more you postpone the act of courage, the more courage is needed. But the system will push you, until there is no running away anymore. One day you will not be able to stay in your box anymore. And that they, you really need to call upon the hero inside you to go out. There is no other way anymore, or you go out or you die. I don't necessary mean physical death..You can live like a robot. You wake up, you have breakfast, you do your daily tasks, you eat again.. You watch tv and you sleep, next day the same circle starts back again. Deep inside, a feeling discomfort, boredom will challenge you. You start to notice, that some aspect of life is missing.
But once you manage to go out, you wonder why it took you so long. Actually, acting different was not possible for you. You needed to go through the process, in order to make that step..

With My Love

Yogaia Göktürk

Bu kiş, yeni ve harika bir yoga merkezi açıldı Göktürk'te.. Bir süredir keyifle gidiyorum..Sevgili Elif Büker'in güzel bir yaratımı..Gerçekten çok değerli yogilerle çalışma yarıcalığı içindeyiz. Örneğin Berra Sertel muhteşem..

*

This winter a new and wonderful yoga center has been opened in Göktürk. I am enjoying going there since a while. It is a wonderful creation by Elif Büker. We really have the privilege to work with valuable yogis. For example Berra Sertel is gorgious.

Yogaia'nın bence vazgeçilmez simalarından biri de Monsielle Cihan Bey.. Yoga öncesi mutfak sohbetlerinin yeri ayrı..

*

One of the indispensable features of Yogaia is Monsielle Cihan Bey..I would not like to miss the chats in the kitchen, before starting yoga..

Sevgilerimle

*

With My Love

Aşk - Falling in Love

Zamanımızdaki yorumuyla belki de en büyük yanılsama.  Bir filim seyredersin, son derece hoş bir kadın, son derece yakışıklı bir erkek, ilk başta yanlış anlaşılmalar, sonrasında tatlı romantik jestler ve nihayetinde birbirine açılma..Büyük bir aşk..İçin kaynar, işte ben de böyle şeyler yaşamak istiyorum dersin.
Hep o ilk anların büyüsünü, hormonların keyifli dansını arar durursun..Sonra birine rastlarsın..İlk başta harika bir paket görürsün, aradığın gibi. O pakete hayalindeki kişiliği yapıştırırsın, iyi bir oyun arkadaşın varsa, o da bu hayali bir süre besleyebilir. Herkes kendi kafasındaki kişiyi görür ve bilinmeyen, ifade edilmeyen ne kadar çoksa burada kalmak o kadar kolay olabilir.
Vietnam Savaşı’ndan sonra, Amerikalı askerler bir çok Vietnam’lı kadınla evlenip yuvalarına dönüyor..Kadınlar İngilizce’yi sökmeye başlayıp, konuştukça boşanmalar artıyor. Neden? İluzyonlar yıkılıyor.
Gerçek aşkı yakalayıp, yakalamadığın, tam da bu noktadan sonra başlıyor. Aranızda sorunlar, çatışmalar başladığında, kendi derinliğine inip tüm kırılganlığınla, karşı tarafı suçlamadan kendini ifade edebiliyor musun? Karşı taraf da sana alan tutarak seni dinleyebiliyor mu? O da aynı şekilde tepki vermeden, kendi derinliğinden cevap verebiliyor mu? Birlikte büyüyor musunuz? Birbirinizin ve kendinizin derinliklerini keşfedebiliyor musunuz? Bunun için yeterince güven ve adanmışlık var mı? Hem bir arada, hem de özgür olabiliyor musunuz?
Yaşamda, ilişkide ilerledikçe, hep ortanıza yeni bir top atılacak, her seferinde yeniden bu yüzleşmeyi yaşayabilecek misiniz? Açık kalabilecek misiniz? Dürüst kalabilecek misiniz?
İşte bunlar belirleyecek aşkını, sevgini..
Aşk yolculuğu, her ikinizin de içinde, gerçek benliğinize ait olmayan ne varsa yakma yolculuğudur. Dantel gibi gibi ince ince işlene işlene..
Hazır mısın yanmaya? Sen hazırsan, aşkın seni bulur..
Bunun dışındaki herşey sahtedir, iluzyondur, gerçek ortaya çıktıkça çatırdamaya, kırılmaya, donmaya başlar..Kandırma kendini..



Sevgiler

*
In it's temporary interpretation maybe it is the biggest illusion. You watch a movie..A very beautiful woman, an extremely handsome man, in the beginning some misunderstandings, followed by romantic gestures and finally opening up..A big love story. Something inside you bubbles, and you think exactly this is what I also want to have in my life.
You will always be after the first magical moments and the enjoyable dance of the hormones. Than you meet someone.In the beginning you will see an amazing package, just the way you want to be. You put the personality of  your dreams into this package. If you have a good co-player, this person can feed your dream for a while. Everyone will see the person in their minds, the more things remain unknown, unexpresses the more it is easier to stay in this stage.
After the Vietnamese War, lots of American soldiers marry locals and go back to their countries. When the women start to speak and understand English, the divorces increase. Why? Illusions are broken.
It is exactly this moment, that will tell you whether you have found real love or not? When the problems, conflicts between the two of you start to happen, are you able to go deeper into yourself and express your self from a vulnerable place without blaming the other? Does your partner hold space for this and listen to you? Can your partner also go deep inside him/herself, answer from that space? Are you growing together? Are you able to discoverg each other's and your own depths? Is there enough trust and commitment for this? Can you stay together but give each other enough freedom?
While moving on in life and in the relationship, there will be always a new ball thrown in between you, are you willing to face each new challenge? can you remain open? Can you remain honest?
This will be the measure for your love.
The journey of love, is a journey towards burning whatever is not belonging to your true essence..
Like lace, patiently and little by little.
Are you ready to burn? If you are ready love will find you.
Everything else is fake, is an illusion..It will break, it will shatter, it will freeze in time..
Don't fool yourself.

With My Love

What is Freedom? - Özgürlük Nedir?

ÖZGÜRLÜK, geçen son anı serbest bırakıp gitmesine izin vermektir.

Bernie Prior

Cızır Cızır Bir Hayat - A Life That Sizzles

'Öyle bir hayat istiyorum ki , cızır cızır olsun, patlasın ve beni yüksek sesle güldürsün. Ve hayatımın sonunda ve hatta yarın; hayatımın bir toplantılar koleksiyonu, teneke kutular, yerine getirilmiş görevler, yemek tarifleri ve bulaşıklardan ibaret olduğunun farkına  vardığım bir yerde olmak istemiyorum. Soğuk mandalinalar yemek istiyorum, arabamın pencereleri açıkken yüksek sesle şarkı söylemek istiyorum, pembe ayakkabılar giymek ve tüm gece gülerek uyanık kalmak istiyorum ve duvarlarımı tam şu an gökyüzünün rengi nasılsa o renge boyamak istiyorum. Sert çarşaflar üzerinde uyumak, partiler düzenlemek ve olgun domatesler yemek istiyorum..Ve o kadar iyi kitaplar okumak istiyorum ki beni olduğum yerde zıplatsınlar ve her günümü Tanrının içten kahkahalar attığı şekilde yaşamak istiyorum. Ve Tanrının;  hayatı , bu hediyenin değerini bilen birine verdim mutluluğu içinde olduğu şekilde yaşamak istiyorum.'
- Shauna Niequist, Cold Tangerines: Günlük Hayatın Sıradışı Tabiatını Kutlamak
Sevgilerimle

*

I want a life that sizzles and pops and makes me laugh out loud. And I don't want to get to the end, or to tomorrow, even, and realize that my life is a collection of meetings and pop cans and errands and receipts and dirty dishes. I want to eat cold tangerines and sing out loud in the car with the windows open and wear pink shoes and stay up all night laughing and paint my walls the exact color of the sky right now. I want to sleep hard on clean white sheets and throw parties and eat ripe tomatoes and read books so good they make me jump up and down, and I want my everyday to make God belly laugh, glad that he gave life to someone who loves the gift.”
― Shauna Niequist, Cold Tangerines: Celebrating the Extraordinary Nature of Everyday Life

With My Love