Dürüstlük - Honesty

Dürüstlük yetiştirilme tarzımda çelişkiler içeren bir kavramdı. Bir yandan çok dürüst olmam öğretildi. Hata yaptığım zaman cezalandırılırdım, ama dürüst olmadığım zaman daha çok kızılır ve cezalandırılırdım..Bir yandan da otorite figürüm olan babam, kendiyle ilgili gerçekleri çok da fazla kaldıramazdı. Yani duymak istediklerini dürüstmüşüm gibi söylemem gerekirdi..Daha sonra ise onun çok dürüst gibi görünen konuşmalarının perde arkasını keşfettiğimde şok geçirmiştim..Bütün bunlar bocalamamı ve kendimi güvensiz hissetmemi sağladı..

Sonra ben de kendimle yüzleşemediğim, kendimi görmek istemediğim alanlarda yalan söylemeye başlamış, diğer konularda ise aşırı dürüst olmuştum..Şunu kavradım, bir konuyla ilgili iç sesinden kopmadan yetişmişse insan içgüdüsel olarak her durumda nasıl davranılacağını biliyor..Öteki türlü ise deneme, yanılma ve bir sürü süreçle aynı noktaya gelebiliyor..İşte dürüstlük konusunda ben ikinci yoldan geçtim..

Ve şu an bulunduğum noktada öğrendiklerim:

* İnsan ancak kendine dürüst olabildiği oranda başkalarına dürüst olabilir..Kendine hikayeler anlatıp kendiyle yüzleşmekten kaçıyor ise, başkalarına da bu hikayeleri anlatacaktır..

* İnsan ancak bulunduğu farkındalık düzeyi ölçüsünde dürüst olabilir. Bilinç seviyesi daha yüksek bir insan gerçeği anlatmadığınızı, siz farkında olmasanız da bilebilir.

* Bir kişiye ne kadar dürüst davranılabileceği, o kişinin bunu ne kadar kabul edebileceği ile de ilgilidir. Şiddet göstermeye başlayacağını bilirseniz susarsınız..Ama bence bu sizi yalancı kılmaz, bilge kılar..

* Kişi karşındakine kötüleri söylediği için dürüst değildir..Cesurdur sadece..

* Gerçeği söylemek her zaman uygun davranış olmayabilir. Gerçek doğru zamanda ve doğru şekilde söylenmelidir. Bence insan ağzını açmadan önce kalbindeki şefkati hissetmeli ve faydalı olan uygun kelimeleri kullanmalıdır.,

* Dürüstlük şiddetin bir başka şekli olmamalıdır. Spiritüel camialarda ben buna rastladım, hatta aldığım bazı öğretileri yanlış yorumladığımdan benim de bu şekilde davrandığım oldu. Kişinin karanlık tarafları gözleniyor, dosyalanıyor ve gerektiğinde kullanılıyor. Yani guruyuz ya, kendimizi bağırmalara fazla kaptırmıyoruz..Karşındakine yardım altında, bak kendini gör ve düzelt anlamında bize göre karanlık olan taraflarını yüzüne kusuyoruz. Ben bunun kimseye yararı olduğunu düşünmüyorum. Karşındaki kişinin kendini kapatmasına veya her an tetikte olmaya başlamasına neden oluyor..Gerçek güven içindeki yakınlık, ruhsal çıplaklık yolu kapatılıyor bence böylece..Kişi duymak istediği zaman gerçekleri soracaktır, o zaman hazırdır dinlemeye ve kendini geliştirmeye.. Siz istediğiniz için değil, o istediği için.. Ki o zaman bile kelimeler içindeki çocuğu yaralamayacak şekilde seçilmelidir..Yani gücünü elinden almıyoruz bu şekilde..Ama bir de spiritüel mazoşistler var..Sürekli karşı tarafın bu şekilde gerçekleri yüzüne fırlatmasını isteyen, talep eden..Bunu da deneyimledim, bu kişilerin yanında gücümde durup bu oyuna girmemek çok büyük bir anındalık gerektiriyordu benim için..

Ama bir kişi de size zarar veriyorsa, kendi alanınızı korumak adına o hazır olmadığında da gerçeği söylemeniz gerekebilir ..

Şimdi sanırım artık bu konuda daha fazla iç sesimle bağlantılıyım..O an en yüksek hayra olanı algılamaya çalışıp davranmaya çalışıyorum..Kendimle ilgili bütünlük içinde, dürüst bir yaşam içinde kalmaya gayret ediyorum.Çünkü bütünlük içinde olmamak, değişik parçalara bölünmek beni çok yoruyor, kötü hissettiriyor ve hiçbir şey için değmiyor bence..

Eh, bizden başka kimse yoksa aslında kendimize olabildiğince dürüst olalım, başkalarına da pek karışmayalım ne dersiniz?

Sevgilerimle..

*

Honesty was a concept with contradictions  in the way I was raised up. I was thaught to be very honest. I was punished when I made a mistake, but when I wasn't honest I was punished even more and my father got very angry with me. On the other hand; my father, who was my authority figure in life was not able to bear the truth about himself..Which meant that I needed to say, what he wanted to hear in a way that sounded as my truth. Later on, I also discovered that his talks, that seemed to be very honest actually were not and it was a shock to me..All of these made feel confused and feel insecure...

Subsequently I also started to lie about topics where I couldn't bear the truth about myself, or didn't want to see the truth about myself..And in other topics I was overly honest.I have realized, that if one is raised up in one topic without having been seperated from the inner voice, later in life one knows intuitively what to do in each and every situation....If it was the other way around one can only come to the same point after lots of experimentation and processes. I went trough the second topic concerning honesty..

At the point where I am standing now, I have learned the following:

* One can only be as honest to other people as one is to oneself. If a person is making stories up in order not to face oneself,  he/she will tell these stories to other people too..

* A person can only be as honest, as his or her level of awareness will allow.Another person, who has a higher understanding of the truth can see that you are not honest, allthough you might think that you are...

* The level of honesty towards you, will be as much as you allow.If you know that this person will go into violance,if you tell him/ her the truth you will remain silent. According to me this doesn't make you a lier, but a wise person.

* Telling the truth  is not always the right thing to do. The truth should be said at the right time and in a proper  way. According to me one should first feel the compassion in the heart before opening the mouth and use the helpful and appropriate words.

* Telling the other one only the bad things in their face is not being honest..But being brave..

* Honesty shouldn't be used as a means of violance. I saw this happening in spritual circles and even I have acted this way, because I have had misinterpreted the teachings I attended. The dark side of the other person is observed carefully and sometimes classified in the mind and is been used. I mean as we are 'gurus' we are not tempted to shout loudly..We throw up the dark side of that person according to us in their face, with a manner of helping them see the truth and helping them fix themselves. I don' t think that this helps anyone. It makes the other person shut down and make him or her be in an alert state all the time..The way to real trust, being intimate is closed in this way..

If the person is ready, he/she will ask the truth themselves. Then they will be ready to hear and the will be ready to develop themselves.Not because you want them to, but because they want it themselves to. Even than the words should be chosen carefully in order not to hurt the inner child.. I mean we shouldn't take each others power away.

But there are also the spiritual masochists. They energetically demand that you throw the truth to their face all the time.I also experienced this. It needed lots of present moment awareness not to be a victim of this game for me..

But, if one is harming you, in order to have healthy borders there can be times that you need to say the truth without the other party wanting it to hear ..

I have a feeling that nowadays I have better connection with my inner voice about this. I try to figure out what the best way to react is according to the highest truth.

I try to have an honest life in integrity. Because being not in integrity and to fall into different pieces tires me out, makes me feel bad and according to me nothing is worth it at the end..
..
..If there is no one else but us, let us be as honest as we can with ourselves and don't bother about other people..Isn't this a good idea?

With my love..