Grinin Elli Tonu - Fifty Shades of Grey

Nedense uzun bir direnme döneminden sonra merakımdan ' Grinin Elli Tonu' filmini seyrettim. İlk aşkını, ilk cinselliğini yaşayan bir kadının oyun odası altında kırbaçlarla ve acı veren aletlerle dolu bir odada sevdiği adamın zevklerini tatmin etmek üzere nasıl manipüle edildiğini seyrettim.. O andan itibaren Tanrım beni böyle bir tutkudan koru diye dua ederek seyrettim.
Mezuniyetine bile mazaret bulup gelemeyen bir annenin kızı olarak (gerçi sonra fikri değişip gelse de)  ilgiye, yakınlığa olan açlığı, hiç ummadığı anlarda çok özel jestlerle yanında beliren bir adamın ilgisi ile aşka dönüşürken, bu aşkın tensel kısmında davet edildiği acı çekmeyle bedel ödüyordu. Bu iki yaralı ruhun biraraya gelmesiyle oluşanları anlatan psikolojik bir filim olarak görülse, bence sorun yoktu.
Ama bu filmi, sevgililer gününde lanse ederek, adeta yeni romantizm, ilişki modeli olarak piyasaya sürmek bence çok acı..

Hollywood ve tüm medya rating kaygısıyla, daha dramatik, şaşırtıcı, sıra dışı ilgi çeken ne bulabilirim kaygısıyla yeni ürünler üretirken, sosyolojik olarak toplum üzerinde nasıl bir etki yarattığının sorumluluğunu da almalı fikrindeyim. Bu filimler, Dünyanın birçok ülkesinde birçok kişi tarafından seyrediliyorsa bence, sosyologların sansüründen geçmeli..

İki kişinin birbirine aşkı, bu aşkın sevgiye ve tenselliğe dönüşmesi bence bu Dünyanın en güzel hediyelerinden biri..Gerçek yakınlık, sert duvarlarımızı yıkarak, bizi daha kırılgan, daha açık ve duyarlı yapar..Bu güveni karşılıklı hissederek, daha çok açılıp daha derinleşebiliriz. Güzel olan da budur. Cinsellik de, yeni boyutlara açılarak daha zengin yaşansa da günümüzde; bu güven, hassaslık, duyarlılık ile beraber açıldığında gerçek yerini bulur, daha derin bir buluşma şansı için kapı açılır fikrindeyim..

Ve yüzyıllar geçse de bu gerçek hep aynıdır, hiçbir zaman da sıkıcı olmaz..Zenginleştirme çabası içinde, ruhunu unutursak tamamen kaybederiz. Ve o kaybettiğimiz derinliği bulmak adına daha ekzantrik olma çabaları, sadece daha bağımlı hale getirip daha da çok kaybolmamızı sağlar fikrindeyim..

Sevgilerimle..

*

After a long period of resistance I finally watched the movie 'Fifty Shades of Grey' . I saw an innocent woman falling in love, experiencing her sexuality for the first time and being manipulated to satisfy the needs of her lover in a 'play room' full of whips and other painful instruments. From the moment I saw the 'play room' I prayed to God, that I never would have a similar passion and never would see a room like that.

The daughter of a woman, who even found an excuse in order not to come to her daughter's graduation ceremony (although later in the movie she changes her mind) , is longing for affection, love, being cared for. No wonder, that the special care of a man, who finds ways to come and see her in the most unexpected moments with beautiful surprises effects her and makes her fall in love. But in exchange she is invited to pay for it by accepting pain interwoven with sexuality. If this would be seen as a psychological movie of two wounded souls finding each other , there would be no problem.
But launching this movie on Valentine's Day, giving the impression as if this is the new way of relating and romance is according to me very sad.

Hollywood and the whole media has 'rating' as the main concern. They create products, which are more dramatic, more extraordinary, more unexpected... but meanwhile they should take responsibility for the sociological impact of their creations. These movies are seen by many people in different ages in a lot of countries and should  actually be censored by sociologists.

Two people falling in love, to turn this love into an intimate relationship while the bodies are interacting is one of the most beautiful gifts in this world. Real intimacy can happen, when we are able to break our concrete walls in a safe and loving relationship, which will make us more vulnerable and sensitive..If we mutually feel this safe, caring trust we can open up and find deeper layers in ourselves and in each other. This is the beauty of love.
Although in our temporary lives sexuality is opening up to new horizons and is experienced much richer; we can only keep the essence by keeping the values of trust, love and feeling safe to be vulnerable..Only in this way can the richness of todays sexual exploration open up to new gateways of deeper and more satisfying love relationships, in my opinion.

And although ages pass by , the truth remains the same, real love never becomes boring. If in our effort to make things richer, we loose the soul of it, we will loose everything. And in order to find back the depth and taste of love , if we try to become more eccentric, we only become more of an addict and more lost ..

With My Love..

Spiritüel Alem - Spiritual World

Uzun yıllar ruhsal konularla ilgili kitap okuyan, bir çok bilgiyle donanımlı yolculuk yapanlar var. Bilgiyi; bedeni, ruhu, duyguları özümsemeden uygulamaya, bu şekilde kısa yoldan aydınlanmaya geçmeyi arzulayan, acıdan kaçınanlar var. Ne yazık ki, bazen bu bilgilerle yolu bulmaya çalışırken kaybediyorlar. İç seslerini duyabilseler çoktan gidecekleri yerlerde, kişilerde onlara iyi gelenden daha uzun kalıyor veya sebat etmeleri uygun olan yerlerde 'akış'ı yakalayamadıkları için, hemen pes ediyorlar..

Bazen, daha güçlü olmamız için sebat edeceğimiz zorlu süreçler de verebilir evren, bizi sıkıştırabilir. Bu durumlarda, spiritüel sorumlu biri olarak ilerlemek istiyorsak, süreci yaşamaktan kaçınmak değil, yaşarken, etrafımızdakilere saldırmamak, kabullenmek, yakınmamak ve sebatla ilerlemek gerekebilir. Ama bazen de, içinde bulunduğumuz gerçeklik artık bize hizmet etmiyordur, hiç bir yaşam coşkusu vermiyordur ve bizim gücümüzü elimize alıp oradan çıkmamız gerekiyordur.
İşte bu ayrımı bize iç sesimiz anlatacaktır..

Her birey, kendine özgü ve yolculuğu da özgündür. Buda'nın yolu dahi olsa, diğer tüm önden gimiş olan ışık yolcuları sadece ilham kaynağı olabilir, yeni ufuklar ve fikirlere doğru bizi açabilir ve uyarabilir. Ama herhangi birinin yolu, birebir bizim yolumuz olamaz.
Bilgi; içimizden gelen bilgeliği ve iç sesimizi yok sayarak bize belirli davranış ve yaşam şekillerini dayatıyorsa, bize hizmet etmiyor demektir. Hatta, 'bulduk' illüzyonunu yaşarken kaybolmuşuz demektir.
Spiritüel yolculuk; cesaret ister, güç ister, dayanıklılık ister ve acıdan kaçmaya hizmet etmez.. Yaşamımız ve yaratımımız için daha çok sorumluluk almamızı ister. Korkularımızla yüzleştirir bizi..
Evet, enerji çalışmaları frekansımızı ve farkındalığımızı bir anda yükseltirken, müthiş bir haz duygusu verir bize. Ama sonrasında, o frekansa fiziksel hayatımızı da taşımamız için, süreçlerden geçirir bizi.. Çok yoğun, acıdan kaçınmak, hazza sığınmak için üstüste çalışmalar yapıyorsanız, fiziksel hayatınızda hızlandırılmış bir çok sürece hazır olmanız gerekebilir..
Bu nedenle, iç sesinizi dinleyin.
Hazır olduğumuz ve sonrasındaki süreci kaldırabileceğimiz ölçüde dengeli çalışıp, ayaklarımızı yere sağlam basalım derim..

Sevgilerimle..

*

There are spiritual seekers, who have read many books and have fed themselves with lots of knowledge. They want to practice the knowledge, without having processed it with their bodies and emotions in order to find a shortcut to enlightenment and they want to avoid any pain.
Unfortunately instead of finding the way by using their knowledge, they lose it completely.
They stay too long in places and relationships, which they should have left way before, because they can not hear their inner voice anymore  or they quit realities, where they should have persevered because  according to them; 'the flow' is not right.

Sometimes, the universe gives us hard processes, can push us into a corner and asks us to persevere, so that we can become stronger. If we want to proceed as a spiritual warrior in these cases, we are not asked to avoid the process, but go through it gracefully. This means, not putting the burden and blame on others, not complaining, accepting and going through the path with patience.
Other times, the reality we are in doesn't serve us anymore, doesn't give us any joy of life anymore and we need to be powerful enough to leave..
It is our inner calling, our inner voice which will tell us what to do in each and every situation.

Each individual has their own unique journey. All the masters of light, which have been before us, even Buddha can only be an inspiration to us, can open up our minds to news ways of thinking and
initiate us. But none of their paths can exactly be our specific path.

If the knowledge we have gained, is ignoring the wisdom from within and our inner voice and pushes us into life styles which do not fit us; it simple means, the knowledge doesn't serve us.
It means that we are totally lost, while having the illusion 'we have found the way'.

The spiritual path needs courage, needs power, persistence and doesn't serve the avoidance from pain.
It wants us to take responsibility for our lives and creations. It makes us face our fears.

Yes, when we do some energy work and raise our vibration and level of awareness we will feel incredible blissful states. But afterwards, in order to adapt our new frequency to our physical lives we need to go through some processes. If you are addicted to the blissful state and do lots of energy work, in order to avoid pain, you need to prepare yourselves to fastened processes on the physical plane.
Therefore, listen to your inner voice.
I would say only do as much work as you are able to handle and stay grounded..

With My Love