rekabet - competition

Rekabete itiliyoruz. Daha önce ebeveynleriniz sizi kardeşlerinizle veya arkadaşlarınızla kıyaslamamışsa, o zaman şanslısınız..İlk okulda başlıyorsunuz gerçekten tanışmaya rekabetle..Herşey notlarla ölçülüyor..Sınıfın başarılıları teşekkür ve takdir belgeleri alıyor, övücü sözcüklerle ödüllendiriliyor..Özendiriliyorsunuz onlar gibi olmaya..Sonra aşk hayatı başlıyor, kim daha güzel/yakışıklı..Karizmatik..Ve sonra da iş hayatı, isimlerinizin önündeki titrler ve finansal durumunuzla ölçülüyorsunuz..İstenenler bir insanın olabileceğinin ötesinde çoğunlukla..İmajlar geliştiriyorsunuz..TV dizilerinde her zaman bakımlı olan, hiç tuvalete gitmeyen, bulaşık yıkamayan, gazı olmayan, yataktan hemen bakımlı ve makyajlı kalkan güzeller gibi..

Öyle beynimiz yıkanıyor ki bunlarla, biz de bu yanılsamaya inanmaya başlıyoruz. Başkalarını bu şekilde değerlendirmeye başlıyoruz. Kendimizi insan vücuduna özgü ihtiyaçlar içinde olduğumuzda kötü hissediyor, kimselere hissettirmemeye çalışıyoruz..Genç görünmek için, günde 6 saat spor yapanlar, ameliyatlar olanlar var. Hiç yardıma ihtiyacı olmayan kusursuz insanlar olmaya çalışıyoruz...Hastalıklarımızı sessiz geçiştiriyoruz. Bu kusursuz yapay insanlar modeline uymaya çalışarak..

Kendimizi bir anlamda geliştiriyoruz geliştirmesine, ama diğer yandan bir şeyler kayboluyor. Önemsiz gibi gözüken o birşeyler, gerçek biziz aslında..Dürüst, içi dışı bir olan, kendine güvenen, şeffaf insanlar. Kendini seven insanlar .Öyle birini gördüğümüzde, masumiyeti gözümüzü yaşartıyor, içimizde bir özlem harekete geçiyor..Ah keşkeler, ah neredeler başlıyor.. Sonra yine unutup devam ediyoruz koşullanmalara..

Hadi bugün hem kendimize hem etrafımıza karşı dürüst olmayı, olduğumuz gibi olmayı deneyelim..

Ne demiş Mevlana: Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol:))

Sevgilerimle
*

We are pushed towards competition. If you have not been compared with your sisters/brothers or friends by your parents before, you are lucky..We start to get in touch with competition latest during our school years. Everything is measured by notes. The successful students are getting awards and flattering words. You are prone to admire and wanting to be like them.  Subsequently love life starts. Who is more beautiful/handsome?..Charismatic.. Next is business life. You are measured by the titles in front of your name and your financial situation..The expected is mostly beyond the capacity of a human being. Therefore you start to develop images. Like those beauties in the TV soaps, who never need to go to the bathroom, never wash dishes, always wake up from their beds with make up and excellent hair..

Our brains are so washed with this, we even ourselves start to believe this illusion. We start to evaluate people according to these standarts. We feel ourselves bad when we our bodies have humanly needs, we try to hide them. Some people are at the gym for 6 hours a day in order to stay young, some have plastic surgeries. We try to be perfect human beings, who never need help. We are quite about our illnesses in order to fit the standarts of artificial human models.

From certain point of view, we are developing ourselves as species, but we are losing out on some other things. They seem to be insignificant things, but it is the real us we are losing actually. Our honesty, our transparency, our self confidence. Self love.When we see someone like this, the innocence brings tears to our eyes, a longing inside calls.. What if's, could it be possible's start playing in us..And then we forget again and continue our conditionings..

What about trying to be as honest as possible and as transparents as possible today to ourselves and to others?

As Mevlana said: Either be seen as you are , or become the way you are seen.

With My Love