Özgürlük

Bir çok insanın çığılığıdır özgürlük..Üniversite sonrası çağımda Olof Palme'nin öldürüşüne ağlayıp onun bir yazısını dolabıma asmıştım.

Toplumların özgürlük gereksinimi, bireylerin özgürlük gereksinimi gibi bastırılamaz..

Çok sıkı ve katı kurallarla yetiştirildim..O kuralların doğru veya yanlış olmaları önemli değildi bana göre..
Katı uygulaması içimdeki öfkeyi kabartıyordu..O öfke içimde bir isyana, bir başkaldırıya ve önü geçilmez bir özgürlük tutkusuna dönüşüyordu. Herhangi bir kalıba, bir ilişkiye, bir işe, bir eve bağımlı olma korkusunu da beraberinde getirmişti.
İşletme mühendisi olmama rağmen rehberlik yaptım uzun yıllar. Bu gereksinimimi en güzel karşılayan meslekti..Hemen her gün yer değiştirme, hemen her hafta birlikte olduğum gurubun değişmesi..Dönemsellik içermesi ve katı kurallar yüzünden tanıyamadığım hayatı çeşitli yönleri ile keşfetme..Bir açlık vardı içimde, doyurulması uzun yıllar alan..
Herşey özgürce önümde durmasına rağmen, yerleşmiş katı kuralların içimdeki izini aşmak kolay değildi..Artık dışarıda engelleyen kimse olmasa da, içime yerleşmişti bu meret..Kendimle kavgam vardı..Kendime kızıyordum, aşamadıklarım için..Aşabilmek uğruna aşırılıkların gelgit Dünyasında geçirdim bir dönemi..Zaman aldı, bunları dengeye oturtmak..
Ancak bir zaman sonra bu ateş dindikçe, içimde bir yalnızlık, bir boşluk hissi olduğunu fark ettim.Bir şeyler eksikti yine de..Bağlanmamanın ve derinleşememenin eksikliği, yalnızlığı..
Bu sefer bağlanmak istedim..Ama bu da kolay olmadı, hiç odaklanmadığım ve bilmediğim bir konuydu. Derinliğe inmenin her bir katmanı acılardan geçmeyi gerektiriyordu..Yüzleşmeyi gerektiriyordu ve çok şey birikmişti..Bazen dayanamayacağımı sandığım kadar çok..
O katmanlardan geçmek de zaman aldı, tahmin ettiğimden çok..

Yolculuğa değdi..Çok şey öğrendim..Özgürlüğün ne olduğunu örneğin..Fütursuzca istediğini yapmak, başkalarını ezip geçme bahasına zannetmiştim önce..Ama değilmiş..İç sesim doğrultusunda ilerlemekmiş..
İçsel bir duyguymuş, dışarıdaki bir şarttan çok..En çok da Affetmekmiş ..Affederek geçmişten özgürleşmek ve ilerleyebilmekmiş..Geçmişe tepki değilmiş..Ondan arınmakmış özgürlük..Geçmişteki bir koşul, bir kişiye olan tepki hayatımı yönlendirdiğinde daha da bağımlıymışım aslında..Kendimi kandırmakmış o dönem..

Halen belirli bir tarza bağımlı olmayı sevmiyorum. Örneğin en kaliteli dükkandan da giyinebilirim, beğenirsem en tahmin edilmeyen dükkandan da.. Çok şık bir yerde gezebilirim, ama aynı zevki bir kır kahvesinde de alabilirim..Ama kendime sadık olmaya gayret ediyorum, eğer bu bir tarz ise buna bağımlıyım elbet..

Bu şarkıyı da halen çok severim.Abba'nın Eagle adlı şarkısı

Sevgilerimle..